آموزش زبان انگلیسی مبتدی

اموزش زبان انگلیسی دارای سطح بندی از نظر درجه بندی مفاهیم است. سطوح ابتدایی معمولا شامل پایه ای ترین مهارت ها هستند. این سطح با توجه به بیسیک بوده و نقش اساس اموزش زبان، از اهمیت بالایی برخوردار است. به همین دلیل آموزش زبان انگلیسی مبتدی باید طبق اصول هماهنگ با این سطح مهارت صورت بگیرد.

آموزش زبان انگلیسی مبتدی:

زبان انگلیسی مبتدی (Beginner level) به مفاهیم اولیه و پایه‌ای اشاره دارد که کسی نیاز دارد تا بتواند ارتباطات ساده را برقرار کند و زبان انگلیسی را در سطح پایه‌ای فهمیده و به کار ببرد. موارد زیر به ترتیب از اصول و مبانی زبان انگلیسی مبتدی هستند:

• الفبای انگلیسی: تلفظ هر یک از حروف و تشکیلات صوتی پایه‌ای.
• اعداد اساسی: 0 تا 100 و تعداد‌های اساسی مانند هزار، میلیون و غیره.
• روزها، ماه‌ها و فصل‌ها: مانند Monday, January, Spring و غیره.
• اسم‌ها و ضمایر: تشخیص اسم‌ها و استفاده از ضمایر مانند I, you, he, she, it و غیره.
• فعل‌های اساسی و زمان حال ساده: فعل‌های متداول مانند be, have, do و ساختارهایی مانند “I am”, “You are” و غیره.
• پرسش‌های اساسی: مانند “What is your name?”, “Where are you from?”, “How old are you?” و غیره.
• جملات ساده: ساخت و فهم جملات با ساختار ساده مانند SVO (Subject-Verb-Object).
• واژه‌های متداول و واژگان پایه: مثل man, woman, water, food, school و غیره.
• حروف اضافه اساسی: مانند in, on, under, between و غیره.
• صفات اساسی: مانند big, small, hot, cold و غیره.
• ساختارهای اساسی منفی: مثل “I am not”, “He doesn’t” و غیره.
• عبارات اساسی برای مکالمه روزمره: “Please”, “Thank you”, “Excuse me” و غیره.
• تلفظ و لهجه‌های ابتدایی: تمرین تلفظ کلمات و جملات با توجه به لهجه‌های مختلف انگلیسی.
• شنیدار: گوش دادن به مکالمات و تمرین‌های صوتی ساده برای تقویت مهارت شنیداری.
• خواندن و نوشتن: خواندن متون و جملات ساده و نوشتن جملات و پاراگراف‌های کوچک.

با توجه به اینکه مبانی زبان انگلیسی بسیار گسترده است، ذکر همه موارد در یک لیست کوتاه ممکن نیست. با این حال، این موارد یاد شده مناسب آغاز یادگیری زبان انگلیسی برای مبتدیان است.

بهترین متد آموزش زبان انگلیسی مبتدی:

آموزش زبان انگلیسی مبتدی بستگی به هدف، سلیقه و نیاز یادگیرنده دارد. با این حال، برخی تکنیک‌ها و روش‌ها به طور گسترده‌ای مورد استفاده قرار گرفته‌اند و موفقیت آمیز تلقی شده‌اند. در زیر برخی از بهترین متدها و تکنیک‌های آموزش زبان انگلیسی برای مبتدیان آورده شده است:

• یادگیری معنادار (Meaningful Learning): به جای حفظ کلمات و جملات، سعی کنید آنها را در زمینه‌های معنادار و کاربردی یاد بگیرید.
• روش Immersion Technique: یادگیری زبان در یک محیطی که زبان مورد نظر به طور مداوم و طبیعی استفاده می‌شود.
• یادگیری مبتنی بر بازی (Game-based Learning): استفاده از بازی‌های آموزشی برای تقویت مهارت‌ها.
• یادگیری هنجاری (Normative Learning): شروع با گرامر و ساختارهای ساده و سپس پیشرفت به ساختارهای پیچیده‌تر.
• استفاده از تصویر و ویدئو: تصاویر، انیمیشن‌ها و فیلم‌های کوتاه می‌توانند به یادگیری و فهم بهتر کمک کنند.
• روش TPR (Total Physical Response): یک روش تعاملی که ترکیبی از حرکت فیزیکی و گوش کردن است.
• گروه‌های یادگیری و تمرین: یادگیری در یک گروه و انجام فعالیت‌ها با دیگران.
• شنیدار مکرر: گوش دادن به مکالمات، ترانه‌ها و داستان‌های ساده به طور مکرر.
• خواندن کتاب‌های سطح بندی شده: استفاده از کتاب‌هایی که برای سطوح مختلف یادگیری طراحی شده‌اند.
• نوشتن و بازخورد: نوشتن متون کوتاه و درخواست بازخورد از یک معلم یا دوست.
• استفاده از نرم‌افزار‌ها و برنامه‌های آموزشی: مانند Duolingo, Rosetta Stone, Babbel و غیره.
• مکالمه: اگر ممکن است، یافتن یک همسخن زبان انگلیسی یا معلم برای تمرین مکالمه.
• استفاده از فلش‌کارت‌ها: برای یادآوری واژگان و عبارات مهم.
• هدف‌گذاری: تعیین هدف‌های کوتاه مدت و بلند مدت و پیگیری پیشرفت‌ها.

اموزش زبان مبتدی برای کودکان و بزرگسالان چه تفاوتی دارد:

آموزش زبان مبتدی برای کودکان و بزرگ‌سالان تفاوت‌های مهمی دارد. در زیر تفاوت‌های اصلی این دو گروه آورده شده است:

• رویکرد مغزی:
  کودکان: مغز کودکان، به ویژه در سنین پایین، بسیار پلاستیکی و انعطاف‌پذیر است، و آنها می‌توانند زبان‌ها را با استفاده از همان مکانیزم‌های طبیعی که زبان مادری را یاد می‌گیرند، یاد بگیرند.
  بزرگ‌سالان: مغز بزرگ‌سالان کمتر انعطاف‌پذیر است و آنها معمولاً از استراتژی‌ها و ساختارهای قبلی خود برای یادگیری زبان جدید استفاده می‌کنند.
• تحریک‌ها و منابع محتوا:
  کودکان: اغلب از بازی‌ها، تصاویر، انیمیشن‌ها، ترانه‌ها و داستان‌های ساده استفاده می‌شود تا به آنها کمک کند زبان را در یک محیط سرگرم‌کننده یاد بگیرند.
  بزرگ‌سالان: محتوا ممکن است پیچیده‌تر باشد و شامل مطالبی باشد که در زندگی روزمره یا شغلی بزرگ‌سالان کاربرد داشته باشد.
• توقعات و هدف‌ها:
  کودکان: اغلب برای تفریح یا به صورت طبیعی زبان جدیدی را یاد می‌گیرند.
  بزرگ‌سالان: معمولاً هدف‌ها و انگیزه‌های مشخص‌تری دارند، مانند کاری، مسافرت یا تحصیل.
• ساختار یادگیری:
  کودکان: یادگیری زبان ممکن است بی‌ساختار و بازباشد، با تمرکز بر فهم و گفتگو.
  بزرگ‌سالان: ممکن است به یک ساختار مشخص‌تر و منظم‌تر نیاز داشته باشند، با تمرکز بر گرامر، واژگان و مهارت‌های خاص.
• ترس و پرهیز:
  کودکان: به طور طبیعی کمتر ترس یا ملاحظات اجتماعی دارند و معمولاً راحت‌تر با زبان جدید سر و کار دارند.
  بزرگ‌سالان: ممکن است نگران اشتباه کردن یا نادرست صحبت کردن باشند.
• زمان و تعهد:
  کودکان: ممکن است زمان بیشتری داشته باشند تا روزانه به زبان جدید گوش دهند یا با آن تمرین کنند.
  بزرگ‌سالان: ممکن است با محدودیت‌های زمانی مواجه باشند و نیاز به برنامه‌ریزی دقیق‌تری داشته باشند.
  در نهایت، هر دو گروه می‌توانند به موفقیت در یادگیری زبان جدید دست یابند، اما راه‌ها و استراتژی‌هایی که برای دستیابی به این موفقیت استفاده می‌شود، ممکن است متفاوت باشد.