زمان اینده در گذشته در شرایطی استفاده می شود که یک عمل پیش از عمل دیگری در گذشته اتفاق افتاده باشد. در این مطلب به بررسی دقیق زمان آینده در گذشته با would ، و نیز نحوه منفی کردن ان پرداخته شده است.
آینده در گذشته با would:
آینده در گذشته (Future in the Past) یک زمان گرامری است که نشان‌دهنده یک عمل یا واقعه‌ای است که در گذشته، قبل از یک واقعه یا زمان دیگری قرار داشته است. برای بیان این زمان از “would” به همراه فعل به شکل ساده (مصدر بدون “to”) استفاده می‌شود.
“Would” به همراه فعل ساده می‌تواند برای بیان اتفاقاتی استفاده شود که در گذشته قرار بوده ولی اتفاق نیافتاده است. به عبارت دیگر، “would” به ما کمک می‌کند تا در مورد آینده‌ای صحبت کنیم که در گذشته بوده است. این ساختار زمانی گاهی با “was going to” مترادف است.
برای بیان فعل گذشته در آینده با استفاده از “would”، ما معمولاً از ساختار “would have” به همراه قسمت سوم فعل (past participle) استفاده می‌کنیم. این ساختار برای بیان کارهایی استفاده می‌شود که در گذشته قرار بوده انجام شوند، ولی انجام نشده‌اند.
Subject + would + have + past participle (قسمت سوم فعل)
Subject + would + verb (in base form) + …
مثال ها:
I thought she would come to the party, but she didn’t.
(من فکر می‌کردم او به مهمانی خواهد آمد، ولی نیامد)
They promised they would help us.
(آنها قول داده بودند که به ما کمک خواهند کرد)
He said he would call me.
(او گفته بود که به من زنگ خواهد زد)
I would have gone to the party if I had been invited.
(اگر دعوت شده بودم، به مهمانی رفته بودم)
She would have called you, but she lost your phone number.
(او به تو زنگ زده بود، ولی شماره تلفنت را گم کرده بود)
They would have finished the project on time if they had more resources.
(اگر منابع بیشتری داشته باشند، پروژه را به موقع تمام کرده بودند)
نحوه ساخت جمله منفی با گرامر اینده در گذشته:
برای بیان اینده در گذشته به صورت منفی، معمولاً از دو ساختار استفاده می‌شود: با “was/were going to” یا “would”. در ادامه، نحوه ساخت جملات منفی با این دو ساختار را بررسی می‌کنیم:
ساختار با “was/were going to”:
Subject + was/were + not + going to + base form of verb
مثال:
I was not going to attend the meeting.
They were not going to join us for dinner.
ساختار با “would”:
Subject + would not (or wouldn’t) + base form of verb
مثال:
He said he would not come to the party.
We wouldn’t make that mistake.
هر دوی این ساختارها می‌توانند برای بیان کارهایی که قرار بود در گذشته انجام شوند اما انجام نشده‌اند، استفاده شوند.
استثناهای فعل گذشته در اینده :
وقتی از “اینده در گذشته” یا “future in the past” صحبت می‌کنیم، عمدتاً به اتفاقاتی اشاره داریم که قرار بود در گذشته رخ بدهند. این ساختارها عمدتاً با استفاده از “was/were going to” یا “would” ساخته می‌شوند. در این موضوع، استثنا یا تفاوت‌های خاصی وجود ندارد، بلکه تفاوت‌ها بیشتر بر مبنای استفاده یا معنای مختلف فعل‌ها در جملات مختلف است.
برای مثال، فعل‌هایی مانند “think”, “hope”, “know”, “believe”, و “expect” ممکن است با “would” استفاده شوند تا به انتظارات یا فکرهایی اشاره کنند که در گذشته وجود داشته است:
I thought he would come to the party.
She hoped you would be there.
We expected they would arrive by 8.
اما معمولاً این فعل‌ها با “was/were going to” استفاده نمی‌شوند.
یک نکته مهم دیگر این است که “was/were going to” می‌تواند برای بیان نقشه‌ها یا تصمیم‌هایی استفاده شود که قرار بود انجام شود ولی نشده، در حالی که “would” بیشتر برای وعده‌ها یا انتظارات استفاده می‌شود.
نکات مهم در ساخت جملاتی با ساختار گذشته در اینده:
استفاده از “was/were going to”:
این ساختار عمدتاً برای نقشه‌ها، تصمیم‌ها و انتظارات استفاده می‌شود که قرار بود در گذشته اتفاق بیافتد ولی شاید اتفاق نیافتاده باشد.
مثال: I was going to call you but I forgot.
(قصد داشتم به تو زنگ بزنم اما فراموش کردم)
استفاده از “would”:
“Would” برای بیان وعده‌ها، قصدها و انتظارات در گذشته استفاده می‌شود.
مثال: She said she would come to the party.
(او گفته بود به مهمانی می‌آید)
پرهیز از اشتباهات رایج:
مطمئن شوید که از “was/were going to” برای بیان نقشه‌ها و تصمیم‌ها استفاده کنید، و از “would” برای وعده‌ها و قصدها.
استفاده از ساختار منفی:
برای “was/were going to”، منفی با اضافه کردن “not” بعد از “was/were” ساخته می‌شود: I was not going to study tonight.
برای “would”، با استفاده از “would not” یا “wouldn’t”: He wouldn’t help us.
استفاده در جملات شرطی:
ساختار “گذشته در آینده” گاهی در جملات شرطی نوع سوم به کار می‌رود:
If he had known, he would have come.
توجه به زمان فعل مجاور:
وقتی از “was/were going to” یا “would” استفاده می‌کنید، مطمئن شوید که فعل بعد از آنها در حالت ساده (base form) باشد.