اسم مفعول چیست در انگلیسی؟ این اسامی به اسم‌هایی گفته می‌شود که از فعل‌ها با استفاده از پسوندهای خاصی، مانند “-ed” یا “-en”, ساخته می‌شوند و مفهوم مفعولی دارند. همچنین این اسم‌ها ممکن است نیز به تنهایی و بدون فعل به عنوان اسم در جمله استفاده شوند. در کل ساختار ان ها در جملات مختلف، متفاوت است.
اسم مفعول چیست در انگلیسی:
در زبان انگلیسی، “اسم مفعول” (Passive Participle) به اسم‌هایی گفته می‌شود که از فعل‌ها با استفاده از پسوندهای خاصی، مانند “-ed” یا “-en”, ساخته می‌شوند و مفهوم مفعولی دارند. این اسم‌ها غالباً نشان‌دهنده چیزی هستند که بر روی آن یک عمل انجام شده است.
به عنوان مثال:
“break” → “broken” (شکسته)
“write” → “written” (نوشته شده)
“see” → “seen” (دیده شده)
اسم مفعول غالباً در جملات مجهول به عنوان صفت استفاده می‌شود تا وضعیت یا حالتی که نتیجه یک عمل است را نشان دهد. به مثال‌های زیر توجه کنید:
The letter was written by Jane.
(نامه توسط جین نوشته شد)
The window was broken during the storm.
(پنجره در طول طوفان شکسته شد)
All the movies have been seen by her.
(همه فیلم‌ها توسط او دیده شده است)
این اسم‌ها ممکن است نیز به تنهایی و بدون فعل به عنوان اسم در جمله استفاده شوند:
The broken window needs to be fixed.
(پنجره شکسته باید تعمیر شود)
There is a lot of written material on this topic.
(مواد زیادی در مورد این موضوع نوشته شده است)
همچنین توجه داشته باشید که تمام فعل‌ها اسم مفعول ندارند یا به طور متفاوتی ساخته می‌شوند.
جدول
نحوه ساخت اسم مفعول در انگلیسی:
در زبان انگلیسی، اسم مفعول غالباً با استفاده از “past participle” (شکل سوم فعل) ساخته می‌شود. این شکل از فعل معمولاً با اضافه کردن “-ed” به فعل‌های منتظم و با تغییرات خاص برای فعل‌های نامنتظم تشکیل می‌شود.
فعل‌های منتظم:
اکثر فعل‌های انگلیسی منتظم هستند. برای ساخت شکل سوم (past participle) آن‌ها، معمولاً “-ed” اضافه می‌شود.
مثال:
Play → Played (بازی کردن → بازی کرده)
Work → Worked (کار کردن → کار کرده)
Listen → Listened (گوش کردن → گوش کرده)
فعل‌های نامنتظم:
زبان انگلیسی دارای فعل‌های نامنتظمی است که در تشکیل شکل سوم خود قواعد متفاوتی دارند و باید آن‌ها را به طور جداگانه حفظ کرد.
مثال:
Go → Gone (رفتن → رفته)
See → Seen (دیدن → دیده)
Take → Taken (گرفتن → گرفته)
Break → Broken (شکستن → شکسته)
استفاده از اسم مفعول به عنوان صفت:
“Past participle” به عنوان صفت می‌تواند بلافاصله قبل از یک اسم قرار گیرد تا چیزی را که تحت تأثیر یک فعل قرار گرفته است توصیف کند.
مثال:
A broken vase (یک گلدان شکسته)
The written exam (آزمون نوشته‌شده)
A taken seat (صندلی گرفته شده)
نکته: در مواردی، شکل سوم فعل همچنین می‌تواند به عنوان یک اسم عمل به کار برده شود. به عنوان مثال، “a good read” به معنی “یک کتاب خوب برای خواندن” است، که در اینجا “read” یک اسم عمل است. اما این استفاده بسیار کمتر رایج است.
نکات مهم و استثناها در استفاده از اسم مفعول در انگلیسی:
استفاده از اسم مفعول یا “past participle” در انگلیسی برخی نکات و استثناها دارد که به آن‌ها باید توجه کرد. در اینجا برخی از مهم‌ترین نکات و استثناها را مورد بررسی قرار می‌دهیم:
تشکیل:
برای فعل‌های منتظم، اسم مفعول با افزودن “-ed” به پایه فعل ساخته می‌شود (مانند “played”).
اما بسیاری از فعل‌های انگلیسی نامنتظم هستند و دارای اشکال خاص برای اسم مفعول (مانند “seen”, “taken”, “broken”) هستند.
پسوندهای استثنایی:
برخی فعل‌ها با پسوندهای خاصی به اسم مفعول تبدیل می‌شوند، مانند “rise” به “risen” یا “drive” به “driven”.
فعل‌های دوپسوندی:
برخی فعل‌ها دو شکل اسم مفعول دارند: مانند “burn”. “Burned” و “burnt” هر دو صحیح هستند، اما استفاده از هر یک وابسته به انگلیسی بریتانیایی یا امریکایی است.
اسم مفعول به عنوان صفت:
زمانی که اسم مفعول به عنوان صفت استفاده می‌شود، به مفهومی است که روی چیزی تأثیر گذاشته است. مانند “a broken vase” (یک گلدان شکسته).
ترکیب با “have”:
اسم مفعول در زمان‌های کامل (مانند present perfect) با فعل کمکی “have” ترکیب می‌شود. مانند “She has gone.”
ترکیب با “be” در جملات مجهول:
اسم مفعول با فعل “be” در جملات مجهول استفاده می‌شود. مانند “The cake was eaten.”
برخی فعل‌ها فاقد اسم مفعول:
برخی فعل‌های ناقص، مانند “must”، اسم مفعول ندارند.
ترکیب با قید‌های زمان:
در برخی موارد، اسم مفعول با قید‌هایی مانند “just”, “already”, یا “yet” ترکیب می‌شود. مانند “She has just arrived.”
استفاده به عنوان اسم:
در برخی موارد، اسم مفعول به عنوان یک اسم استفاده می‌شود، مانند “a must-see movie” (یک فیلم باید دید).