افعال وجهی در زبان انگلیسی

افعال وجهی در زبان انگلیسی، از جمله افعالی هستند که می بایست به همراه یک فعل کمکی مورد استفاده قرار بگیرند.

افعال وجهی در زبان انگلیسی:

افعال وجهی در زبان انگلیسی به افعالی گفته می‌شود که به تنهایی معنی کاملی ندارند و باید همراه با یک فعل اصلی بیایند. این افعال معمولاً برای نشان دادن مود، زمان، وضعیت یا احتمال یک فعل استفاده می‌شوند.
بین فعل کامل و ناقص، تفاوت هایی وجود دارد.

معنا: فعل‌های ناقص به تنهایی معنای کاملی ندارند و نیاز به یک فعل اصلی دیگر دارند تا معنی کامل شوند، اما فعل‌های کامل معنای خود را به تنهایی دارند.

کاربرد: فعل‌های ناقص معمولاً برای نشان دادن تقدیر، امکان، واجب، اجبار و غیره استفاده می‌شوند، در حالی که فعل‌های کامل عمل یا حالتی را نشان می‌دهند.
ساختار: فعل‌های ناقص همیشه با فعلی دیگر (به صورت ساده) همراه هستند، اما فعل‌های کامل می‌توانند به تنهایی استفاده شوند.
تغییر شکل: فعل‌های ناقص تغییر شکل نمی‌دهند برای اشخاص مختلف، به عنوان مثال، ما می‌گوییم “she can” و نه “she cans”. اما فعل‌های کامل تغییر شکل می‌دهند، مانند “she goes”.

نحوه ساخته‌شدن افعال وجهی:

به طور کل، فعل‌های وجهی در انگلیسی به گروه‌های زیر تقسیم می‌شوند:

Modal Verbs: مانند can, could, will, would, shall, should, may, might, must.

To Be: به ویژه وقتی به عنوان یک فعل کمکی استفاده می‌شود، مانند در زمان‌های استمراری یا ساختار passive.
To Have: به ویژه وقتی به عنوان یک فعل کمکی استفاده می‌شود، مانند در زمان‌های کامل.
To Do: به ویژه وقتی به عنوان یک فعل کمکی استفاده می‌شود، مانند در سوالات یا منفی‌ها.

افعال وجهی به تنهایی فعل نیستند و باید همیشه همراه با یک فعل اصلی بیایند. به عنوان مثال:

I can play the guitar.
(.من می‌توانم گیتار بزنم)

She might come to the party.
(.او شاید به مهمانی بیاید)

استثنا‌ها:

بیشتر افعال وجهی استثنا ندارند؛ ولی چند نکته وجود دارد که باید به آن‌ها دقت شود. به عنوان مثال، “ought to” یک فعل وجهی است که باید همیشه همراه با “to” بیاید.
در زیر به بررسی پرکاربردترین افعال وجهی و مثال‌هایی از آن‌هاپرداخته شده است:

can/could:
توانایی یا امکان

I can swim.
(من می‌توانم شنا کنم)

She could dance when she was young.
(وقتی جوان بود، می‌توانست برقصد)

will/would:
اراده یا تصمیم

I will go to the store.
(من به فروشگاه می‌روم)

I would like a cup of tea.
(دوست دارم یک فنجان چای بنوشم)

shall:
پیشنهاد یا وعده (در برخی موارد)

Shall I open the window?
(آیا پنجره را باز کنم؟)

may/might:
احتمال

It may rain tomorrow.
(شاید فردا باران ببارد)

She might visit us next week.
(او شاید هفته‌ی بعد به ما سر بزند)

must:
وظیفه یا اجبار

We must finish this task by tomorrow.
(ما باید تا فردا این کار را تمام کنیم)

should/ought to:
توصیه یا وظیفه

You should study for the exam.
(باید برای امتحان مطالعه کنی)

You ought to apologize.
(باید عذرخواهی کنی)

have to:
اجبار یا وظیفه

I have to go to the doctor.
(باید به دکتر بروم)

نحوه ساخت افعال وجهی به صورت منفی:
در زبان انگلیسی، وقتی بخواهیم افعال وجهی (یا ناقص) را منفی کنیم، معمولاً از “not” بلافاصله بعد از فعل وجهی استفاده می‌کنیم. در زیر چند مثال از این نوع افعال و تبدیل آن‌ها به شکل منفی آمده است:

Can: مثبت: She can swim. | منفی: She cannot (can’t) swim.

Could: مثبت: He could read. | منفی: He could not (couldn’t) read.

Will: مثبت: They will come. | منفی: They will not (won’t) come.

Would: مثبت: I would like a coffee. | منفی: I would not (wouldn’t) like a coffee.

Shall: مثبت: We shall proceed. | منفی: We shall not (shan’t) proceed.

Should: مثبت: You should study. | منفی: You should not (shouldn’t) study.

May: مثبت: It may rain. | منفی: It may not rain.

Might: مثبت: They might visit. | منفی: They might not visit.

Must: مثبت: He must go. | منفی: He must not (mustn’t) go.

همان‌طور که مشاهده می‌کنید، برای بسیاری از افعال وجهی، می‌توان از یک فرم کوتاه (مانند “can’t” یا “won’t”) برای نشان دادن منفی استفاده کرد. این فرم‌ها در مکالمات روزمره و نوشتار غیررسمی بسیار مرسوم هستند.

در چه شرایطی نمی توان از فعل وجهی استفاده کرد؟

در برخی موارد، استفاده از افعال وجهی مناسب نیست. در زیر چند مورد از این شرایط آورده شده است:
زمان‌های متمم (Perfect Tenses):
معمولاً از افعال وجهی با زمان‌های متمم استفاده نمی‌شود، به ویژه در زبان روزمره. برای مثال، “He has can finished” یا “They had will arrived” ساختارهای نادرستی هستند.

استفاده همزمان از دو فعل وجهی:

معمولاً دو فعل وجهی نمی‌توانند بلافاصله پس از یکدیگر بیایند (با استثنای برخی موارد مانند “could have”). برای مثال، جمله‌ی “She can must go” ساختار نادرستی است.
با افعال حسی و عقلی:
در برخی موارد با افعالی که یک حالت حسی یا عقلی را نشان می‌دهند، معمولاً از افعال وجهی استفاده نمی‌شود. مثلاً جمله “I must think she is smart” نادرست است. به جای آن باید بگوییم: “I think she is smart.”
استفاده زیاد در جملات پرسشی:
برخی افعال وجهی، مانند “would”, در جملات پرسشی مستقیم به تنهایی بدون فعل اصلی استفاده نمی‌شوند، مگر اینکه در پاسخ به یک سوال باشند. مثل: “Would you?” به عنوان یک پاسخ کوتاه.
با فعل‌هایی که خودشان معنای وجهی دارند:
مانند فعل “wish”. جمله “I must wish I could go” نادرست است. درست‌ترین فرم برای بیان این مفهوم “I wish I could go” است.
در جملات امپراتیو (دستوری):
معمولاً در جملات دستوری نیازی به استفاده از فعل وجهی نیست.