انواع زمان ها در زبان انگلیسی

زمان ها در حالت کلی به سه دسته اینده، حال و گذشته تقسیم می شوند. اما این دسته ها هرکدام دارای زیرمجموعه هایی نیز هستند. به طوری که می توان گفت 12 زمان در انگلیسی وجود دارد. در زیر، به بررسی انواع زمان ها در زبان انگلیسی و مفهوم هریک پرداخته شده است.

انواع زمان ها در زبان انگلیسی:

زمان‌ها در زبان انگلیسی به چهار دسته کلی تقسیم می‌شوند: حال (Present), گذشته (Past), آینده (Future) و کامل (Perfect). هر یک از این زمان‌ها چند زیرمجموعه دارد:

حال (Present)

ساده (Simple): نشان‌دهنده عادت، واقعیت یا اتفاقات مکرر است.

مثال: She reads books.

استمراری (Continuous): نشان‌دهنده یک فعالیت در حال انجام است.

مثال: She is reading a book.

کامل (Perfect): نشان‌دهنده اتفاقی است که در گذشته شروع شده و تا حالا ادامه دارد یا تأثیر آن به حال باقی مانده‌است.

مثال: She has read the book.

کامل استمراری (Perfect Continuous): نشان‌دهنده یک فعالیت است که در گذشته شروع شده و تا حالا ادامه دارد یا تا یک زمان خاص در گذشته ادامه داشته است.

مثال: She has been reading for an hour.

گذشته (Past)

ساده (Simple): نشان‌دهنده اتفاقاتی است که در گذشته رخ داده‌اند.

مثال: She read the book.

استمراری (Continuous): نشان‌دهنده یک فعالیت در حال انجام در گذشته است.

مثال: She was reading the book.

کامل (Perfect): نشان‌دهنده اتفاقی است که قبل از یک زمان معین در گذشته رخ داده.

مثال: She had read the book.

کامل استمراری (Perfect Continuous): نشان‌دهنده یک فعالیت است که قبل از یک زمان معین در گذشته شروع شده و تا آن زمان ادامه داشته است.

مثال: She had been reading for an hour when I called.

آینده (Future)

ساده (Simple): نشان‌دهنده اتفاقاتی است که در آینده رخ خواهد داد.

مثال: She will read the book.

استمراری (Continuous): نشان‌دهنده یک فعالیت در حال انجام در آینده است.

مثال: She will be reading the book.

کامل (Perfect): نشان‌دهنده اتفاقی است که قبل از یک زمان معین در آینده رخ خواهد داد.

مثال: She will have read the book.

کامل استمراری (Perfect Continuous): نشان‌دهنده یک فعالیت است که در آینده شروع و تا یک زمان معین در آینده ادامه خواهد داشت.

مثال: She will have been reading for an hour by the time we arrive.

کامل (Perfect): مثل زمان حال کامل، گذشته کامل و آینده کامل که در بالا توضیح داده شده.

 

افعال بی قاعده در انگلیسی چه افعالی هستند:

افعال بی‌قاعده (Irregular Verbs) در زبان انگلیسی به آن دسته از افعالی گفته می‌شود که در زمان گذشته یا فرم گذشته کامل (past participle) به صورت منظم تغییر نمی‌کنند. در واقع، این افعال قوانین معمول تغییر فرم (مثل اضافه کردن “-ed” یا “-d” به انتهای فعل در زمان گذشته) را دنبال نمی‌کنند.

 

استثناهای مهم و کاربردی در هر یک از زمان ها در انگلیسی:

البته استثناها در زبان انگلیسی بسیار زیاد است، ولی در اینجا به برخی از استثناهای مهم و کاربردی در هر یک از زمان‌ها پرداخته می‌شود:

حال (Present):

ساده (Simple): برخی افعال، مانند افعال حسی (like, love, hate, see, hear) معمولاً با حال ساده به جای حال استمراری استفاده می‌شوند.

استمراری (Continuous): برخی افعال، مانند “know”، “want”، و “understand” معمولاً با فرم استمراری به کار نمی‌روند، مگر اینکه معنی خاصی داشته باشند.

گذشته (Past):

ساده (Simple): برخی از افعال نامنظم دارای فرم‌های خاص برای گذشته هستند، مانند “go” (went) یا “eat” (ate).

استمراری (Continuous): فرم گذشته “be” (was/were) مبنای این زمان است. اما از آن با افعال حسی استفاده نمی‌شود.

آینده (Future):

ساده (Simple): “Will” و “be going to” هر دو برای بیان آینده استفاده می‌شوند، ولی با معانی متفاوت. “Will” معمولاً برای تصمیمات لحظه‌ای و “be going to” برای برنامه‌ریزی‌ها و تصمیمات قبلی استفاده می‌شود.

کامل (Perfect): این زمان برای بیان یک عملی است که قبل از یک زمان دیگر در آینده اتفاق می‌افتد، اما گاهی اوقات از آن در مکالمات روزمره استفاده نمی‌شود چرا که معمولاً نیاز به چنین دقتی نیست.

کامل (Perfect):

حال کامل (Present Perfect): برخی از افراد از این زمان برای بیان گذشته نزدیک استفاده می‌کنند. اما در امریکایی، معمولاً از گذشته ساده برای همین معنی استفاده می‌شود.

گذشته کامل (Past Perfect): گاهی اوقات فقط با وجود یک زمان دیگر در گذشته استفاده می‌شود.

مانند “She had left when I arrived.”

زمان	ساده (Simple)	استمراري (Continuous)	کامل (Perfect)	کامل استمراري (Perfect Continuous)
حال (Present)	She reads books.	She is reading a book.	She has read the book.	She has been reading for an hour.
گذشته (Past)	She read the book.	She was reading the book.	She had read the book.	She had been reading for an hour when I called.
آينده (Future)	She will read the book.	She will be reading the book.	She will have read the book.	She will have been reading for an hour by the time we arrive.