زمانی که در جملات از ضمیر های فاعلی استفاده می شود، هر ضمیر نیاز به ساختار فعل اصلی یا کمکی در حالت مخصوص دارد. در شرایطی که هدف، استفاده از افعال گذشته be باشد، برای i was میاد یا were ؟ در زیر به پاسخ این سوال پرداخته شده است.
برای i was میاد یا were:
فعل “be” در گذشته (past tense) دارای دو فرم است: “was” و “were”. در اینجا چگونگی استفاده از آنها آورده شده‌است:
was:
I was
He was
She was
It was
were:
You were
We were
They were
نکته: اگرچه “you” هم می‌تواند به معنی تکیل و جمع استفاده شود، ولی در هر دو حالت با “were” همراه می‌شود.
مثال‌ها:
I was at the park yesterday.
You were late for the meeting.
They were on vacation last week.
He was tired after the long journey.
We were excited about the game.
اما با توجه به این شرایط، برای i was میاد یا were؟ در پاسخ باید گفت که برای “I” همیشه “was” می‌آید، پس صحیح است که بگویید:
“I was”
“were” برای “you”, “we”, و “they” به کار می‌رود.
| ضمير | فعل |
|---|---|
| I | was |
| He | was |
| She | was |
| It | was |
| You | were |
| We | were |
| They | were |
در چه شرایطی می توان بعد از i ، were به کار برد:
در زبان انگلیسی، استفاده از “were” بعد از “I” در ساختارهای خاصی اتفاق می‌افتد. در اینجا شرایط استفاده از “I were” آورده شده‌است:
فرضی‌های مخالف واقعیت: وقتی از ساختار فرضی (subjunctive mood) استفاده می‌کنیم که نشان‌دهنده یک وضعیت فرضی است که در حال حاضر واقعی نیست:
If I were rich, I would travel the world.
I wish I were taller.
در این موارد، استفاده از “I were” به جای “I was” در انگلیسی استاندارد و کتابی‌تر است، اگرچه در گفتار روزمره بعضی‌ها از “I was” نیز استفاده می‌کنند.
عبارت‌های ثابت: برخی از عبارت‌ها هستند که به طور معمول با “I were” ساخته می‌شوند، مانند:
As it were (یک عبارت است که برای نشان دادن اینکه چیزی به طور تقریبی یا مجازی استفاده می‌شود)
استفاده در موسیقی و شعر: برخی از شاعران و خوانندگان ممکن است از “I were” به جای “I was” استفاده کنند تا به وزن یا قافیه مورد نیاز برسند.
به طور کلی، استفاده از “I were” در ساختار فرضی معروف‌ترین و متداول‌ترین مورد است و معمولاً در جملاتی استفاده می‌شود که به یک وضعیت مخالف واقعیت اشاره دارد.
if i was و if i were چه تفاوتی دارند:
در زبان انگلیسی، “If I were” و “If I was” هر دو می‌توانند در جملات فرضی استفاده شوند، ولی با نوعی تفاوت در معنا و سبک:
If I were:
این شکل به نام “subjunctive mood” یا حالت فرضی شناخته می‌شود.
معمولاً برای اشاره به حالت‌ها، وضعیت‌ها، یا اتفاقاتی که مخالف واقعیت یا کمتر واقع‌بینانه هستند، استفاده می‌شود.
مورد پذیرفته‌شده و استاندارد برای این نوع جملات است.
مثال: If I were a bird, I would fly high.
مثال: I wish I were on vacation.
If I was:
این شکل معمول‌تر و کمتر رسمی است و به خصوص در گفتار روزمره استفاده می‌شود.
می‌تواند برای اشاره به حالت‌ها یا وضعیت‌هایی که ممکن است واقع‌بینانه‌تر باشند یا در گذشته واقعیت داشته باشند، استفاده شود.
مثال: If I was wrong, I apologize.
مثال: I’d be surprised if he was the thief.
در واقع، استفاده از “If I was” در جملات فرضی در زبان انگلیسی امروزی همچنان محبوب است، به خصوص در گفتار. اما اگر می‌خواهید در نوشتار یا در زبان رسمی و استاندارد باقی بمانید، استفاده از “If I were” توصیه می‌شود.
در نهایت، هر دو فرم قابل قبول هستند، ولی با توجه به موقعیت و سبکی که می‌خواهید ایجاد کنید، ممکن است یکی را بر دیگری ترجیح دهید.
استثناهای استفاده از was و were :
فعل “be” در زمان گذشته به دو شکل “was” و “were” به کار می‌رود. در اغلب موارد، قوانین استفاده از “was” و “were” بر اساس شخص فعل است و این استانداردها به طور واضح تعریف شده‌اند. ولی استثناهایی هم وجود دارد:
ساختار فرضی: همان‌طور که پیش‌تر نیز اشاره شد، در جملات فرضی مخالف واقعیت، از “were” برای تمام اشخاص استفاده می‌شود، حتی برای “I” و “he/she/it”:
If I were you, I would reconsider.
I wish she were here right now.
جملات سوالی: در سوال‌ها، شما باید بر اساس شخص فعل تصمیم بگیرید که از “was” یا “were” استفاده کنید، اما برخی اوقات، ممکن است از “weren’t” به عنوان یک فرم منفی استفاده شود، حتی با “I”:
Weren’t you at the party last night?
اگرچه در گفتار رسمی‌تر، “Wasn’t I” ترجیح داده می‌شود.
تاکید: در بعضی موارد، ممکن است بخواهید برای تاکید بر روی عدم وجود چیزی در گذشته، از “were” استفاده کنید حتی با “I”. این کمتر رایج است و ممکن است به نظر غیرمعمول بیاید، ولی در گفتار غیررسمی بعضی اوقات به کار می‌رود:
I were no saint when I was younger.
اما باید توجه داشت که استفاده از “I were” در جمله‌ی آخر نمونه‌ی استانداردی نیست و بیشتر در گفتار غیررسمی یا در برخی از لهجه‌ها مشاهده می‌شود.
در موارد عمومی، بهتر است روی قوانین استاندارد استفاده از “was” و “were” تکیه کنید، مگر اینکه در ساختار فرضی باشید یا برای دلایل خاصی نیاز به استثناء داشته باشید.