Was از فعل های گذشته است که برای ضمیر های اول شخص و سوم شخص و او در انگلیسی به کار می رود. ساختار این فعل در زمان های مختلف متفاوت است. بعد از was فعل چجوری میاد؟ در پاسخ به این سوال باید گفت که به دو صورت ing دار یا ed قرار می گیرد.
بعد از was فعل چجوری میاد:
فعل “was” در زبان انگلیسی یکی از شکل‌های فعل “be” است و برای شخص اول و سوم تکیل در زمان گذشته به کار می‌رود.
معنی: در اغلب موارد، “was” به معنای “بود” در فارسی ترجمه می‌شود.
کاربرد در زمان گذشته:
I was at the park yesterday.
(من دیروز در پارک بودم)
He was a teacher.
(او یک معلم بود)
ساختارهای مرتبط با “was”:
با صفت: برای توصیف ویژگی یا حالت در زمان گذشته:
She was happy.
(او خوشحال بود)
با قید مکان: برای نشان دادن مکان یا موقعیت در زمان گذشته:
He was in London last year.
(او پارسال در لندن بود)
در ساختارهای مجهول: به عنوان فعل کمکی:
The book was written by Mark Twain.
(کتاب توسط مارک تواین نوشته شده بود)
نکته: “was” برای شخص اول (I) و سوم تکیل (he, she, it) در زمان گذشته به کار می‌رود. برای سایر اشخاص، “were” به کار می‌رود:
You were, We were, They were
پرسشی و منفی:
پرسشی: Was she at the party?
(او در مهمانی بود؟)
منفی: I wasn’t (was not) ready.
(من آماده نبودم)
بعد از was فعل چجوری میاد:
بعد از “was” (و همچنین “were”) در زبان انگلیسی، فعل به شکل مصدر بدون “to” یا به شکل مضارع استمراری (present participle) می‌آید، به این ترتیب:
مصدر بدون “to”: وقتی “was” یا “were” به معنای “بود” استفاده می‌شوند:
He was a doctor.
They were students.
مضارع استمراری (present participle): وقتی می‌خواهیم زمان گذشته‌ی استمراری (past continuous) را نشان دهیم. در این حالت، فعل به شکل “-ing” ختم می‌شود.
He was reading a book.
They were playing football.
برای مواقع دیگری که “was” یا “were” به عنوان افعال کمکی استفاده می‌شوند، مانند زمان گذشته‌ی کامل استمراری (past perfect continuous)، باز هم فعل با پسوند “-ing” می‌آید:
He had been working all day.
They had been waiting for hours.
| نوع جمله | مثال با “was” | مثال با “were” |
|---|---|---|
| مصدر بدون “to” | He was a doctor. | They were students. |
| مضارع استمراري (present participle) | He was reading a book. | They were playing football. |
| زمان گذشته‌ي کامل استمراري (past perfect continuous) | He had been working all day. | They had been waiting for hours. |
استثناهای فعل بعد از was:
بعد از “was” (و همچنین “were”) در اغلب موارد فعل با پسوند “-ing” یا مصدر بدون “to” می‌آید. اما هستند استثناهایی که باید به آن‌ها توجه داشت. در زیر به برخی از این استثناها پرداخته شده است:
Was + فعل مدال + مصدر: در بعضی موارد، به ویژه در سبک نوشتاری رسمی یا قدیمی، ممکن است “was” یا “were” با فعل مدال مانند “able” همراه شود:
She was able to complete the task.
They were able to solve the puzzle.
سوالات با Was/Were: زمانی که با استفاده از “was” یا “were” سوال می‌پرسیم، فعل اصلی ممکن است به شکل ساده بیاید:
Was she at the party?
Were they home?
جملات منفی با Was/Were: در جملات منفی، فعل اصلی ممکن است به شکل ساده بیاید:
She was not there.
They were not ready.
Was/Were + فعل مدال + مصدر: در سبک نوشتاری قدیمی یا رسمی، ممکن است با “was” یا “were” فعل مدالی مانند “supposed” همراه شود:
She was supposed to call me.
They were supposed to arrive by noon.
با وجود این استثناها، مهم‌ترین نکته این است که بعد از “was” و “were” فعل به شکل مصدر بدون “to” یا به شکل “-ing” می‌آید، و این قاعده در اکثر موارد صادق است. اما باید به موارد استثنایی نیز توجه داشت.
نکات مهم در ارتباط با استفاده از فعل was:
فعل “was” (و همچنین “were”) از زمان‌های مختلف و با کاربردهای متفاوتی در زبان انگلیسی استفاده می‌شود. در زیر به نکات مهمی که باید در مورد استفاده از فعل “was” در نظر گرفت پرداخته شده‌است:
زمان: “Was” زمان گذشته‌ی فعل “be” برای ضمایر مفرد (I, he, she, it) است. در حالی که “were” برای ضمایر جمع (we, you, they) و همچنین ضمیر “you” به کار می‌رود.
جملات منفی: با افزودن “not” به “was” یا “were”، جملات منفی تشکیل می‌شود: “was not” یا “wasn’t” و “were not” یا “weren’t”.
I wasn’t ready.
They weren’t at the party.
زمان گذشته استمراری: وقتی بخواهیم نشان دهیم که یک عمل در یک زمان خاص در گذشته در حال انجام بوده، از زمان گذشته استمراری استفاده می‌کنیم با “was/were” + فعل به شکل “-ing”:
He was reading when I arrived.
They were playing football.
سوالات: برای ساختن سوالات با “was” یا “were”، این فعل‌ها قبل از فاعل می‌آیند:
Was he at the school?
Were they playing games?
جملات شرطی نوع دوم: در این نوع جملات شرطی (که حالت فرضی دارند)، “was” یا “were” استفاده می‌شود:
If he was here, he would help.
If they were in my place, they would understand.
کاربردهای دیگر: بعضی اوقات “was” و “were” با فعل مدال همراه می‌شوند، مانند “was supposed to” یا “was able to”:
She was supposed to come.
I was able to finish the task.