ترتیب قرارگیری قیدها در انگلیسی

قید ها در انگلیسی شامل موارد متعددی هستند. این قید ها می توانند از نوع زمان، مکان، صفت و … باشند. در صورتی که در یک جمله، بیش از یک فعل قرار داشته باشد، این قید ها باید با نظم و ترتیب مشخص شده ای ردیف شوند. در زیر به معرفی قید ها و نیز ترتیب قرارگیری قیدها در انگلیسی پرداخته شده است.

ترتیب قرارگیری قیدها در انگلیسی:

قید (Adverb) در زبان انگلیسی، واژه‌ای است که معمولاً برای توضیح یا تغییر معنی فعل، صفت یا قید دیگری استفاده می‌شود. قید می‌تواند اطلاعاتی در مورد زمان، مکان، ترتیب، تکرار، میزان و نحوه عملکرد یک فعل را ارائه دهد.

نگاهی به انواع قید‌ها و کاربرد آن‌ها بیندازیم:

قید‌های زمان (Adverbs of Time):

توضیح می‌دهند که چه زمانی یک عمل انجام شده است.
مثال: yesterday, now, soon, early, late

“I will see you soon.”
(به زودی تو را می‌بینم)

قید‌های مکان (Adverbs of Place):

توضیح می‌دهند کجا یک عمل انجام شده است.
مثال: here, there, everywhere, nowhere, somewhere

“She is waiting outside.”
(او بیرون منتظر است)

قید‌های ترتیب (Adverbs of Frequency):

توضیح می‌دهند چقدر اغلب یک عمل انجام می‌شود.
مثال: always, often, sometimes, rarely, never

“He often goes to the gym.”
(او اغلب به باشگاه می‌رود)

قید‌های شیوه (Adverbs of Manner):

توضیح می‌دهند چگونه یک عمل انجام شده است.
مثال: quickly, softly, loudly, smoothly

“She sings beautifully.”
(او زیبا می‌خواند)

قید‌های درجه (Adverbs of Degree):

اطلاعاتی در مورد میزان یا درجه یک صفت یا یک قید دیگر می‌دهند.
مثال: very, too, quite, almost, absolutely

“It’s too cold outside.”
(بیرون خیلی سرد است)

قید‌های تکرار (Adverbs of Frequency):

توضیح می‌دهند چقدر اغلب یک عمل انجام می‌شود.
مثال: always, often, rarely, seldom

“They always eat breakfast at 7am.”
(آن‌ها همیشه ساعت 7 صبح صبحانه می‌خورند)

قید‌ها می‌توانند در جایگاه‌های مختلفی از جمله قرار گیرند، بسته به نوع قید و اطلاعاتی که می‌خواهند بیان کنند.

بررسی ترتیب قرارگیری قیدها در انگلیسی:

ترتیب قید‌ها در جملات انگلیسی می‌تواند به موارد زیر مربوط شود:

قید‌های ترتیب (Frequency) معمولاً قبل از فعل اصلی و بعد از فعل “be” قرار می‌گیرند:

She often visits her grandmother.
They are always late.

قید‌های شیوه (Manner) معمولاً در انتهای جمله یا بلافاصله بعد از فعل قرار می‌گیرند:

He drives quickly.
She sings beautifully.

قید‌های مکان (Place) معمولاً در انتهای جمله قرار می‌گیرند:

I live here.
They went there.

قید‌های زمان (Time) می‌توانند در ابتدا یا انتهای جمله قرار گیرند:

Yesterday, I went to the market.
I went to the market yesterday.

قید‌های درجه (Degree) معمولاً قبل از صفت یا قیدی که قصد تقویت یا ضعیف‌کردن آن را داریم قرار می‌گیرند:

He is very tall.
She sings too loudly.

نوع قيد	مکان در جمله	مثال
ترتيب (Frequency)	قبل از فعل اصلي، بعد از “be”	She often visits.
شيوه (Manner)	بعد از فعل يا در انتهاي جمله	He speaks quietly.
مکان (Place)	در انتهاي جمله	We live here.
زمان (Time)	در ابتدا يا انتهاي جمله	Today, I work.
درجه (Degree)	قبل از صفت يا قيد مورد نظر	She is very smart.

استثناهای ترتیب قرارگیری قید ها در انگلیسی:

در زبان انگلیسی همواره استثنا‌هایی وجود دارد، و قواعد قرار گیری قید‌ها نیز از این قاعده مستثنا نیستند. در ادامه به برخی از استثنا‌ها اشاره می‌کنیم:

قید‌های ترتیب (Frequency): اگرچه این قید‌ها معمولاً قبل از فعل اصلی قرار می‌گیرند، ولی در صورت استفاده از فعل‌های کمکی یا modal verbs (مانند can, will, should) قید بلافاصله بعد از فعل کمکی و قبل از فعل اصلی قرار می‌گیرد:

I always eat fruit for breakfast.
She can often come to the meetings.

قید‌های شیوه (Manner): اگرچه معمولاً در انتهای جمله قرار می‌گیرند، اما گاهی قید‌های شیوه قبل از فعل هم می‌توانند بیایند، به ویژه زمانی که تاکید خاصی روی قید داریم:

She quietly entered the room.
(همچنین می‌توان گفت: She entered the room quietly.)

قید‌های زمان (Time): در مواردی می‌توان قید‌های زمانی را وسط جمله نیز قرار داد:

She is, at the moment, working on her assignment.

قید‌های درجه (Degree): برخی از این قید‌ها می‌توانند به گونه‌های مختلف در جمله قرار گیرند و ترتیب و مکان آن‌ها به معنای جمله تأثیر می‌زند:

I almost have finished the project.
(تقریباً پروژه را تمام کرده‌ام)

I have almost finished the project.
(پروژه را تقریباً تمام کرده‌ام)

قید‌های تاکیدی (Emphatic Adverbs): این قید‌ها معمولاً در ابتدای جمله قرار می‌گیرند تا تاکید خاصی ایجاد کنند:

Clearly, he has no interest in cooperating.
Surprisingly, she declined the offer.

قید‌های ترتیبی با فعل‌های “to be”: زمانی که فعل “to be” به عنوان فعل اصلی استفاده می‌شود، قید‌های ترتیبی بعد از فعل قرار می‌گیرند:

She is always late.

قید‌های حالت (Condition): این قید‌ها معمولاً در ابتدای جمله یا بعد از فعل اصلی قرار می‌گیرند:

If possible, we should avoid the main roads.
We should avoid the main roads, if possible.

قید‌های پرسشی: این قید‌ها معمولاً در ابتدای جملات پرسشی قرار می‌گیرند:

Why did you come late?

قید‌های نحوی (Inversion with Adverbs): در برخی موارد، ممکن است با استفاده از قید در ابتدای جمله، ترتیب فعل و فاعل عوض شود:

Never have I seen such a beautiful sight.
Seldom do we witness such events.

در نهایت، به یاد داشته باشید که برخی قید‌ها ممکن است در جایگاه‌های مختلف جمله قرار بگیرند و باعث ایجاد معانی متفاوتی شوند. بنابراین، همیشه به معنایی که قید می‌تواند ایجاد کند توجه کنید.