unreal conditional جملات شرطی غیر واقعی هستند. این جملات در واقعیت وجود ندارند. برای ساخت نوع جملات می توان از روش های مختلفی اقدام نمود. در زیر به توضیح گرامر unreal conditional پرداخته شده است و به منظور درک بیشتر، مثال هایی زده شده است.
توضیح گرامر unreal conditional:
توضیح گرامر unreal conditional چیست؟ “Unreal conditional” یا “جملات شرطی غیرواقعی” به جملاتی اشاره دارد که در واقعیت وجود ندارند، بلکه فرضیاتی هستند که بیان‌کننده حالت‌هایی از امکانات، تصورات، یا شرایط غیرممکن می‌باشند. در این جملات، شرط و نتیجه‌ای که از آن شرط ناشی می‌شود، وجود ندارد یا نمی‌تواند واقعی باشد.
جملات شرطی غیرواقعی به سه نوع تقسیم می‌شوند:
شرطی نوع دوم (Unreal present):
این جملات برای بیان فرضیات غیرواقعی در مورد حال استفاده می‌شوند.
ساختار: If + past simple, … would/could/might + base form of verb
مثال: If I had time, I would visit you.
(اگر وقت داشتم، تو را می‌دیدم)
شرطی نوع سوم (Unreal past):
این جملات برای بیان فرضیات غیرواقعی در مورد گذشته استفاده می‌شوند.
ساختار: If + past perfect (had + past participle), … would/could/might + have + past participle
مثال: If I had known about the party, I would have come.
(اگر در مورد مهمانی مطلع بودم، آمده بودم)
شرطی با “mixed conditionals”:
گاهی اوقات ممکن است دو نوع شرطی را با هم ترکیب کنیم. معمولاً این با ترکیب یک شرط از نوع دوم با یک نتیجه از نوع سوم اتفاق می‌افتد یا برعکس.
مثال: If I had known you were in hospital, I would visit you.
(اگر می‌دانستم که تو در بیمارستانی، تو را می‌دیدم)
در همه این ساختارها، می‌توانید “would” را با “could” یا “might” جایگزین کنید تا معنا را کمی تغییر دهید. به عنوان مثال، استفاده از “could” معمولاً بیان‌کننده توانایی است و “might” احتمال کمتری را نشان می‌دهد.
| نوع شرطي | ساختار | مثال |
|---|---|---|
| شرطي نوع دوم (Unreal present) | If + past simple, … would/could/might + base form of verb | If I had time, I would visit you. |
| شرطي نوع سوم (Unreal past) | If + past perfect (had + past participle), … would/could/might + have + past participle | If I had known about the party, I would have come. |
| شرطي با mixed conditionals | ترکيب شرط نوع دوم با نتيجه نوع سوم يا برعکس | If I had known you were in hospital, I would visit you. |
مثال از انواع جملات شرطی غیر واقعی:
حتماً، در زیر به بررسی جملات شرطی غیر واقعی نوع اول، دوم و سوم همراه با مثال و توضیح پرداخته‌ام:
شرطی نوع اول (Unreal – Immediate Future):
این جملات شرطی معمولاً برای بیان احتمالات و شرایطی در آینده که احتمالاً وقوع پیدا کنند، به کار می‌رود. از نظر گرامری، آنها واقعی محسوب می‌شوند، ولی به دلیل اینکه به آینده اشاره دارند و هنوز وقوع نیافته‌اند، احتمالاً غیر واقعی هستند.
ساختار: If + present simple, … will + base form of verb
مثال: If it rains tomorrow, we will stay at home.
معنی: اگر فردا باران ببارد، ما در خانه می‌مانیم
توضیح: این جمله نشان‌دهنده یک احتمال در آینده است، که اگر شرط (باران) برقرار باشد، نتیجه‌ی مورد نظر (ماندن در خانه) اتفاق می‌افتد.
شرطی نوع دوم (Unreal – Present):
این جملات برای بیان وضعیت‌های فرضی در حال حاضر استفاده می‌شوند.
ساختار: If + past simple, … would/could/might + base form of verb
مثال: If I had a lot of money, I would travel the world.
معنی: اگر پول زیادی داشتم، دور دنیا می‌گشتم
توضیح: در اینجا، جمله فرضی است و نشان‌دهنده‌ی یک وضعیت غیر واقعی در حال حاضر است.
شرطی نوع سوم (Unreal – Past):
این جملات برای بیان وضعیت‌های فرضی در گذشته استفاده می‌شوند.
ساختار: If + past perfect (had + past participle), … would/could/might + have + past participle
مثال: If she had studied harder, she would have passed the exam.
معنی: اگر او سخت‌تر مطالعه می‌کرد، امتحان را می‌گذراند
توضیح: این جمله به گذشته اشاره دارد و نشان‌دهنده‌ی یک وضعیت فرضی و غیر واقعی است.
استثناها و نکات مهم در ساخت جملات شرطی غیر واقعی:
جملات شرطی غیر واقعی گرچه دارای قواعد مشخصی هستند، اما بعضی استثناها و نکات مهم نیز وجود دارد که باید به آنها توجه داشت:
استفاده از “were” با هر شخص: در جملات شرطی غیر واقعی نوع دوم برای بیان وضعیت‌های فرضی، می‌توانیم از “were” برای همه اشخاص (حتی “I” و “he/she/it”) استفاده کنیم.
مثال: If I were rich, I would buy a mansion.
(اگر ثروتمند بودم، یک کاخ می‌خریدم)
“If only” برای تاکید بر آرزو: برای تاکید بیشتر بر فرضیات یا آرزوها، می‌توان از “If only” استفاده کرد.
مثال: If only I had known about the surprise!
(کاش می‌دانستم در مورد این موضوع غافلگیری)
استفاده از “wish” به جای “if”: برای بیان آرزوها یا حسرت‌ها در مورد وضعیت‌های غیر واقعی، از “wish” استفاده می‌شود.
مثال: I wish I were on vacation now.
(کاش الان تعطیلات داشتم)
جملات شرطی بدون “if”:
برخی وقت‌ها می‌توان با استفاده از “should”, “were”, یا “had” در ابتدای جمله، “if” را حذف کرد.
مثال: Should you need assistance, let me know.
(اگر به کمک نیاز داشته باشید، به من بگویید)
استفاده از “unless”: “unless” معادل “if … not” است.
مثال: I will not go to the party unless she invites me.
(اگر او من را دعوت نکند، به مهمانی نمی‌روم)
ترتیب جملات می‌تواند عوض شود: می‌توان جمله شرطی را قبل یا بعد از جمله اصلی آورد، اما توجه داشته باشید که اگر با جمله شرطی شروع کنید، بین دو جمله باید یک ویرگول قرار دهید.
مثال: We would go to the park if it didn’t rain. = If it didn’t rain, we would go to the park.