صفات ملکی و ضمایر ملکی در زبان انگلیسی

صفت ملکی کلمه ایست که پیش از اسم قرار گرفته و نشان دهنده مالکیت است. این کلمات باید با یک اسم ترکیب شوند. این در حالیست که ضمایر ملکی می توانند بدون قرار گرفتن در کنار دیگر کلمات، مالکیت را نشان دهند. در ادامه به طور کامل به توضیح صفات ملکی و ضمایر ملکی در زبان انگلیسی پرداخته شده است.

صفات ملکی و ضمایر ملکی در زبان انگلیسی:

در زبان انگلیسی، ضمایر ملکی و صفات ملکی هر دو به مفهوم مالکیت اشاره دارند، ولی در چگونگی استفاده و ساختاری که در جمله دارند تفاوت دارند.

صفات ملکی (Possessive Adjectives):

این صفات قبل از اسم می‌آیند و نشان‌دهنده مالکیت یا وابستگی انگشت‌شماری از افراد به چیزی یا کسی است.
مثال‌ها:

my car
your house
his book

شخص	صفت ملکي
I	my
you	your
he	his
she	her
it	its
we	our
they	their

 

ضمایر ملکی (Possessive Pronouns):

این ضمایر بلافاصله پس از اسم یا در پایان جمله به کار می‌روند و به تنهایی، بدون نیاز به اسم دیگری، به مالکیت اشاره می‌کنند.
مثال‌ها:

That book is mine.
Is this house yours?
The pen must be his.

شخص	ضمير ملکي
I	mine
you	yours
he	his
she	hers
it	its
we	ours
they	theirs

 

تفاوت اصلی بین ضمایر ملکی و صفات ملکی این است که صفات ملکی همیشه با یک اسم همراه هستند و قبل از آن اسم قرار می‌گیرند، در حالی که ضمایر ملکی به تنهایی به مالکیت اشاره می‌کنند و احتیاجی به اسم بعد از خود ندارند.

شرایط و نکات استفاده از صفات ملکی و ضمایر ملکی در زبان انگلیسی:

استفاده از ضمایر ملکی و صفات ملکی در زبان انگلیسی نکات و قواعدی دارد:

صفات ملکی (Possessive Adjectives):

همیشه قبل از اسم: صفات ملکی همیشه قبل از اسم می‌آیند.

my book
our friends

بر اساس جنسیت یا تعداد: صفت ملکی “her” می‌تواند به یک یا چند اسم اشاره کند.

her cat
her cats

بر اساس شخص تغییر می‌کنند:
از “my” برای مالکیت اول شخص مفرد، “our” برای مالکیت اول شخص جمع، و غیره استفاده می‌شود.

 

ضمایر ملکی (Possessive Pronouns):

بدون اسم استفاده می‌شوند: ضمایر ملکی به تنهایی، بدون نیاز به اسم، به مالکیت اشاره می‌کنند.

That is mine.
The blue car is hers.

بر اساس جنسیت یا تعداد: ضمیر ملکی “his” می‌تواند به یک یا چند اسم اشاره کند.

That book is his.
Those books are his too.

جاهایی نباید با صفات ملکی اشتباه گرفته شوند:

نباید گفت “That book is my”، درست آن “That book is mine” است.
نکته‌ی کلیدی: اصلی‌ترین نکته در استفاده از صفات و ضمایر ملکی تشخیص آن است که آیا نیاز به اسم دیگری در جمله داریم یا خیر. اگر پس از مالکیت یک اسم دیگر آمده است، صفت ملکی مورد نیاز است. در غیر این صورت، ضمیر ملکی مناسب را استفاده کنید.

استثناهایی از استفاده صفات ملکی و ضمایر ملکی:

هر چند استفاده از صفات ملکی و ضمایر ملکی در زبان انگلیسی معمولاً بر مبنای قواعد مشخصی است، اما برخی استثناها و نکات خاص وجود دارد:

“One’s”: وقتی از “one” به عنوان یک ضمیر غیرخاص استفاده می‌شود، مالکیت آن با “one’s” ساخته می‌شود.

One should do one’s best.

مالکیت مضاعف: زمانی که دو نفر به یک چیز مشترکاً مالکیت دارند، صفت ملکی آخرین شخص به کار می‌رود:

John and Mary’s car
(این خودرو متعلق به هر دو است)

زمانی که دو نفر به دو چیز جداگانه مالکیت دارند: صفت ملکی برای هر دو شخص به کار می‌رود:

John’s and Mary’s books
(John یک کتاب و Mary یک کتاب دیگر دارد)

بعد از “each other” و “one another”: معمولاً نباید از صفت ملکی یا ضمیر ملکی استفاده کرد.

They looked into each other’s eyes.
(نه “each others eyes” یا “each other eyes”)

زمانی که از “it” به معنای “general thing” استفاده می‌شود، معمولاً از “its” به عنوان ضمیر ملکی استفاده نمی‌شود:

The cake looks good, I want to try some.
(نه “I want to try its”)

“Its” و “It’s”: “Its” یک صفت ملکی است و بدون اپوستروف است. “It’s” اختصار “it is” یا “it has” است و با اپوستروف است.

The dog wagged its tail.
It’s going to rain.

این‌ها برخی از نکات و استثناهایی هستند که ممکن است هنگام استفاده از صفات ملکی و ضمایر ملکی در زبان انگلیسی به وجود بیایند. اما به طور کلی، اگر با استفاده‌های متداول آنها آشنا باشید، در بسیاری از موارد می‌توانید به طور صحیح از آنها استفاده کنید.