be و to be در انگلیسی دو فعل هستند؛ اما از نظر گرامری و ساختاری متفاوت محسوب می شوند. در بررسی فرق be و to be، می توان گفت که be فعل اصلی و to be فعل کمکی است.
فرق be و to be:
در زبان انگلیسی، “be” و “to be” هر دو به مفعول “بودن” در زبان فارسی مرتبط هستند. ولی استفاده و موقعیت آنها متفاوت است:
be: این کلمه در واقع فعل بودن است که به تنهایی به صورت معلوم نیست و بستگی به زمان و شخص دارد. به عنوان مثال:
am (برای I و در زمان حال)
is (برای he, she, it و در زمان حال)
are (برای we, you, they و در زمان حال)
was (در زمان گذشته)
were (در زمان گذشته)
و غیره.
to be: این عبارت فعل کمکی “بودن” است که در ساختارهای مختلف زبان انگلیسی استفاده می‌شود، مانند:
ساختار passive: “The book is written by the author.”
ساختار continuous: “I am reading a book.”
پرسشی و منفی: “Are you ready?” یا “I am not ready.”
و در بسیاری از موارد دیگر.
به طور کلی، “be” و “to be” هر دو به مفعول “بودن” مرتبط هستند اما در ساختار و استفاده‌های گوناگون زبان انگلیسی کاربرد دارند.
بررسی ساختار be و استفاده از ان در جمله سازی:
استفاده از فعل “be” در زبان انگلیسی یکی از مباحث اساسی است. فعل “be” به تنهایی به معنای “بودن” است، ولی همچنین به عنوان یک فعل کمکی نیز استفاده می‌شود.
اشکال مختلف فعل “be”:
Present: am, is, are
Past: was, were
Present participle: being
Past participle: been
استفاده‌های فعل “be”:
به عنوان یک فعل اصلی:
I am a teacher.
She is my friend.
They are students.
در زمان‌های مختلف:
Present: She is happy.
(او خوشحال است)
Past: She was happy yesterday.
(او دیروز خوشحال بود)
Future: She will be happy tomorrow.
(او فردا خوشحال خواهد بود)
در زمان حال استمراری:
I am studying.
(من در حال مطالعه هستم)
She is playing.
(او در حال بازی کردن است)
به عنوان فعل کمکی در زمان‌های مرکب:
She has been working for 5 hours.
(او ۵ ساعت است که کار می‌کند)
برای ساخت Passive Voice:
The book was written by the author.
(کتاب توسط نویسنده نوشته شده است)
توصیف حالات، خصوصیات و مکان:
The door is open.
(در باز است)
He is tall.
(او قد بلندی دارد)
The keys are on the table.
(کلیدها روی میز هستند)
برای بیان ملیت و حرفه:
I am Iranian.
(من ایرانی هستم)
She is an engineer.
(او مهندس است)
بررسی ساختار to be و استفاده از ان در جمله سازی:
فعل “to be” یکی از مهم‌ترین و پایه‌ای‌ترین افعال در زبان انگلیسی است و در تشکیل جملات و زمان‌های مختلف به صورت گسترده‌ای استفاده می‌شود.
صورت‌های مختلف فعل “to be”:
Present: am, is, are
Past: was, were
Future: will be
استفاده‌ها:
تشکیل جملات حال ساده:
من در اینجا هستم: I am here.
او یک دانشجو است: He is a student.
آنها دانشجویان هستند: They are students.
تشکیل جملات گذشته ساده:
من دیروز در مدرسه بودم: I was at school yesterday.
آنها در پاریس بودند: They were in Paris.
تشکیل جملات آینده ساده:
من فردا در خانه خواهم بود: I will be at home tomorrow.
به عنوان فعل کمکی در زمان‌های مرکب:
او در حال خواندن است: He is reading.
آنها در حال رقصیدن بودند: They were dancing.
تشکیل جملات توصیفی با صفت:
او خسته است: He is tired.
اون‌ها خوشحال بودند: They were happy.
تشکیل جملات با there به معنی “وجود داشتن”:
یک کتاب روی میز است: There is a book on the table.
دو تا گل در باغ بود: There were two flowers in the garden.
سوالی و منفی کردن با “to be”:
سوالی:
Are you ready? (آیا تو آماده‌ای؟)
Was she at the party? (آیا او در مهمانی بود؟)
منفی:
I am not a teacher. (من معلم نیستم)
They were not at home. (آنها در خانه نبودند)
جمله‌سازی با “to be” یکی از مبانی اولیه یادگیری زبان انگلیسی است، و تسلط بر این فعل به شما کمک می‌کند تا بتوانید به راحتی در موقعیت‌های مختلف به انگلیسی صحبت کنید.
| مورد | be | to be |
|---|---|---|
| صورت فعل | ساده (Base Form) | نامي (Infinitive) |
| نحوه استفاده در جمله | نياز به موارد معيني مثل فعل کمکي دارد. (مثلاً: He can be …) | مي‌تواند به تنهايي استفاده شود. (مثلاً: I want to be …) |
| مثال | She might be late. | She hopes to be on time. |