ماضی التزامی در انگلیسی

Past Modals یا همان ماضی التزامی در انگلیسی زمانی در افعال انگلیسی ست که التزامی بر پشیمانی، انتقاد یا تعجب نسبت به اتفاقی که در گذشته باید رخ داده باشد، اما انجام نشده، تاکید دارد.

ماضی التزامی در انگلیسی:

معنی مفهومی: وقتی از ماضی التزامی استفاده می‌کنیم، اغلب به چیزی اشاره می‌کنیم که باید در گذشته انجام شده باشد، اما انجام نشده است. این می‌تواند یک پشیمانی، تعجب، یا انتقاد نسبت به یک اتفاق گذشته یا یک رفتار گذشته باشد.
ماضی التزامی در زبان انگلیسی با استفاده از “should have + past participle” یا “ought to have + past participle” ساخته می‌شود. این ساختار برای بیان اتفاقاتی که در گذشته باید رخ می‌داده اند، اما رخ نداده‌اند، استفاده می‌شود.

مثال‌ها:

You should have called me when you arrived.
(تو باید من را زمانی که وارد شدی زده بودی، اما تماس نگرفتی)

I ought to have studied for the exam.
(من باید برای امتحان مطالعه کرده بودم، اما انجام ندادم)

She shouldn’t have lied to her parents.
(او نباید به والدینش دروغ می‌زده بود)

در تمام این مثال‌ها، ماضی التزامی بر پشیمانی، انتقاد یا تعجب نسبت به اتفاقی که در گذشته باید رخ داده باشد، اما انجام نشده، تاکید دارد.

 

گرامر ساخت جملات ساده در زمان ماضی التزامی:

در زبان انگلیسی، برای ساخت جملات با ماضی التزامی، از ساختار “should have” یا “ought to have” به همراه “past participle” (گذشته کامل) فعل استفاده می‌شود. این ساختار بیان‌کننده یک اقدام یا واقعه‌ای است که باید در گذشته انجام شده باشد، اما انجام نشده است.
ساختار:

Subject + should/ought to + have + past participle

She should have gone to the doctor.
They ought to have informed us earlier.

گرامر ساخت جملات منفی در زمان ماضی التزامی:

وقتی در زبان انگلیسی می‌خواهیم یک جمله با ماضی التزامی را به صورت منفی بیان کنیم، از ساختار “should not have” یا “shouldn’t have” به همراه “past participle” (یعنی فعل به شکل گذشته کامل) استفاده می‌کنیم. این ساختار نشان‌دهنده چیزی است که نباید در گذشته انجام می‌شده، اما انجام شده است.

ساختار جملات منفی با ماضی التزامی:

Subject + should not/shouldn’t + have + past participle

مثال‌ها:

I shouldn’t have laughed at her mistake.
(من نباید روی اشتباهش خنده می‌زده بودم)

They shouldn’t have gone to the party.
(آن‌ها نباید به مهمانی رفته بودند)

You shouldn’t have spent all your money.
(تو نباید همه پولت را خرج کرده بودی)

We shouldn’t have missed the last bus.
(ما نباید آخرین اتوبوس را از دست می‌داده بودیم)

در تمام این مثال‌ها، استفاده از “shouldn’t have” نشان‌دهنده‌ی پشیمانی از یک کار یا رفتار در گذشته است که نباید انجام شده باشد، اما انجام شده است.

 

گرامر ساخت جملات پرسشی در زمان ماضی التزامی:

در زبان انگلیسی، زمان ماضی التزامی (Past Subjunctive) بیشتر در جملات با “if” یا “wish” و برخی ساختارهای دیگر استفاده می‌شود. این زمان بیشتر برای بیان اتفاقاتی که در گذشته رخ نداده یا خیالی هستند، استفاده می‌شود.

برای ساختن جملات پرسشی در زمان ماضی التزامی، می‌توانید از ساختارهای زیر استفاده کنید:

استفاده از “if” در جملات پرسشی:

If you were the president, what would you do?
If she were here, would she agree?

پرسش مستقیم با “were”:

Were he the boss, what changes would he make?
Were they in your shoes, would they make the same decision?

استفاده از “wish” در جملات پرسشی:

Do you wish you were on vacation?
Does she wish she were taller?

توجه: در مورد “be” در زمان ماضی التزامی، برای تمام افراد از “were” استفاده می‌کنیم، حتی برای he, she, و it.

اما این نکته را در نظر داشته باشید که استفاده از زمان ماضی التزامی در جملات پرسشی کمی رسمی و فرمال می‌باشد. در گفتگوهای روزمره، ممکن است از ساختارهای ساده‌تر و غیررسمی‌تر استفاده شود.

 

نوع جمله	مثال با فعل کمکي “do”	مثال با فعل “be”
جمله ساده	I play soccer.	I am happy.
جمله پرسشي	Do you play soccer?	Are you happy?
جمله منفي	I do not play soccer.	I am not happy.

استثناها در ماضی التزامی:

در زبان انگلیسی، زمان ماضی التزامی (Past Subjunctive) بیشتر در جملات شرطی نوع دوم و بعد از عبارات مانند “wish”, “as if”, و “would rather” استفاده می‌شود. معمولاً، این زمان با استفاده از فعل “were” برای همهٔ افراد ساخته می‌شود، اما چند استثناء و نکته وجود دارد:

فعل “be”:

برخلاف زمان حال و گذشته ساده، در ماضی التزامی برای همهٔ افراد از “were” استفاده می‌شود، حتی “he”, “she”, و “it”.

صحیح: If I were rich, I would buy a mansion.
نادرست: If I was rich, I would buy a mansion.

ولی در گفتگوهای روزمره، ممکن است بعضی افراد از “was” برای “he”, “she”, و “it” استفاده کنند. این چیزی است که به‌ویژه در امریکایی انگلیسی شایع‌تر است.

فعل‌های دیگر:

برای فعل‌های غیر از “be”، ساختار ماضی التزامی همانند ساختار گذشته ساده است:

I wish he knew the answer.
She acts as if she owned the place.

در بعضی موارد، ممکن است “was” و “were” به صورت متناوب استفاده شوند، بسته به اینکه جمله چقدر رسمی باشد یا چقدر بخواهید به صحت گرامری پایبند باشید.

“Was” در بریتانیایی انگلیسی:

در انگلیسی بریتانیایی، در بعضی موارد و بخصوص پس از “wish”، “was” ممکن است برای افراد اول شخص مفرد (“I”) و سوم شخص مفرد (“he”, “she”, “it”) استفاده شود:

I wish I was on a beach right now.
She wishes she was taller.

به خاطر داشته باشید که استفاده از ماضی التزامی برای بیان کنش‌ها یا وضعیت‌های خیالی یا غیرواقعی در گذشته است، و بسته به سبک و سیاق مکالمه، استفاده از “was” یا “were” می‌تواند متفاوت باشد.