پسوند اسم ساز در انگلیسی

پسوند اسم ساز در انگلیسی به پسوندهایی اطلاق می‌شود که به یک کلمه افعالی، صفتی یا حتی دیگر اسم‌ها اضافه می‌شود تا یک اسم جدید بسازد.کاربرد این پسوند ها تبدیل کلمات از یک نوع به نوع دیگر است؛ و معمولاً از فعل یا صفت به اسم. با استفاده از پسوندهای اسم‌ساز می‌توان به راحتی مفهوم‌های جدیدی را ایجاد کرد.

پسوند اسم ساز در انگلیسی:

پسوند اسم‌ساز در زبان انگلیسی به پسوندهایی اطلاق می‌شود که به یک کلمه افعالی، صفتی یا حتی دیگر اسم‌ها اضافه می‌شود تا یک اسم جدید بسازد.
کاربرد پسوند اسم‌ساز در زبان‌ها، و به ویژه در انگلیسی، در تبدیل کلمات از یک نوع به نوع دیگر است، معمولاً از فعل یا صفت به اسم. با استفاده از پسوندهای اسم‌ساز می‌توان به راحتی مفهوم‌های جدیدی را ایجاد کرد. این پسوندها به زبان‌ها کمک می‌کنند تا با داشتن ساختارهای پایه‌ای، تعداد زیادی از واژگان جدید را تولید کنند.

انواع پسوند های اسم ساز در انگلیسی:

البته که انواع مختلفی از پسوندهای اسم‌ساز در زبان انگلیسی وجود دارد. در زیر به برخی از مهم‌ترین و پرکاربردترین آن‌ها با توضیح، مثال و معنی اشاره می‌کنیم:

-er/-or: معمولاً نشان‌دهنده فردی است که کار خاصی را انجام می‌دهد.

مثال: “teach” (آموزش دادن) → “teacher” (معلم)
مثال: “edit” (ویرایش) → “editor” (ویراستار)

-ment: نشان‌دهنده نتیجه، وضعیت، یا عمل است.

مثال: “employ” (استخدام کردن) → “employment” (اشتغال یا استخدام)

-tion/-sion/-ation: این پسوندها معمولاً به فعل‌ها اضافه می‌شوند تا اسم مرتبط با آن فعل را ایجاد کنند.

مثال: “inform” (آگاه کردن) → “information” (اطلاعات)
مثال: “decide” (تصمیم گرفتن) → “decision” (تصمیم)

-ness: به صفت‌ها اضافه می‌شود تا وضعیت یا خصوصیتی خاص را نشان دهد.

مثال: “happy” (خوشحال) → “happiness” (خوشبختی یا خوشحالی)

-ship: نشان‌دهنده وضعیت، مقام، یا کیفیت است.

مثال: “friend” (دوست) → “friendship” (دوستی)

-hood: نشان‌دهنده وضعیت یا شرایط خاصی است.

مثال: “brother” (برادر) → “brotherhood” (برادری)

-age: نشان‌دهنده وضعیت، فعالیت یا جمع است.

مثال: “pass” (گذر کردن) → “passage” (گذر یا ممر)

-dom: نشان‌دهنده وضعیت یا محل است.

مثال: “free” (آزاد) → “freedom” (آزادی)

-ance/-ence: نشان‌دهنده حالت یا وضعیت است.

مثال: “resist” (مقاومت کردن) → “resistance” (مقاومت)

-ist: نشان‌دهنده فردی است که با چیزی یا فعالیتی خاصی مرتبط است.

مثال: “art” (هنر) → “artist” (هنرمند)

 

پسوند	توضيح	مثال	معني مثال
-er/-or	نشان‌دهنده فردي که کار خاصي را انجام مي‌دهد	teach ? teacher	آموزش دادن ? معلم
-ment	نشان‌دهنده نتيجه، وضعيت، يا عمل	employ ? employment	استخدام کردن ? استخدام
-tion/-sion/-ation	به فعل‌ها اضافه مي‌شوند تا اسم مرتبط با آن فعل را ايجاد کنند	inform ? information	آگاه کردن ? اطلاعات
-ness	به صفت‌ها اضافه مي‌شود تا وضعيت يا خصوصيتي خاص را نشان دهد	happy ? happiness	خوشحال ? خوشبختي يا خوشحالي
-ship	نشان‌دهنده وضعيت، مقام، يا کيفيت	friend ? friendship	دوست ? دوستي

نکات مهم و استثناها در استفاده از پسوند های اسم ساز:

پسوندهای اسم‌ساز در زبان انگلیسی بسیاری از فعل‌ها، صفت‌ها یا دیگر اسم‌ها را به اسم تبدیل می‌کنند. به وضوح ترین نمونه‌ها -tion، -ness، و -ment هستند. با این حال، همیشه نمی‌توان به سادگی یک پسوند را به یک واژه اضافه کرد و انتظار داشت که واژه جدید به درستی ساخته شده باشد. در زیر نکات و استثناهایی از استفاده از برخی از پسوندهای مرسوم اسم‌ساز را بررسی می‌کنیم:

-tion:

بسیاری از فعل‌هایی که با -ate پایان می‌یابند، با افزودن پسوند -tion به یک اسم تبدیل می‌شوند. به عنوان مثال: “create” به “creation”.
اما تمام فعل‌ها با این قاعده پیروی نمی‌کنند. به عنوان مثال، “mediate” به “mediation” تبدیل می‌شود، نه “mediation”.

-ness:

این پسوند غالباً به صفت‌ها اضافه می‌شود تا یک اسم ساخته شود. مانند “happy” که تبدیل می‌شود به “happiness”.
اما بعضی صفت‌ها با این قاعده همخوانی ندارند. به عنوان مثال، اگر “red” را با -ness ترکیب کنید، “redness” به معنی قرمزی می‌دهد، اما با معنی رنگ قرمز نیست.

-ment:

این پسوند غالباً با فعل‌ها استفاده می‌شود تا یک اسم ایجاد کند، مانند “establish” که می‌شود “establishment”.
ولی همه فعل‌ها با این قاعده همخوانی ندارند. مثلاً “talk” به “talkment” تبدیل نمی‌شود.

استثناها و نکات دیگر:

بعضی از پسوندها تنها با نوع خاصی از واژه‌ها همخوانی دارند. به عنوان مثال، -hood اغلب با اسم‌ها همخوانی دارد (مانند “brotherhood”).
برخی واژه‌ها ممکن است با بیش از یک پسوند همخوانی داشته باشند ولی معانی متفاوتی ایجاد کنند.
معنی واژه جدید ممکن است به صورت مستقیم از معنی واژه اصلی نشأت نگیرد.
-age:

این پسوند در برخی موارد به فعل‌ها اضافه می‌شود تا اسم بسازد. به عنوان مثال: “store” به “storage”.
اما همیشه این قانون به همین شکل کار نمی‌کند. “pay” تبدیل می‌شود به “payment” نه “payage”.

-ance/-ence:

این پسوندها اغلب به فعل‌ها یا صفت‌ها اضافه می‌شوند. مانند “resist” که می‌شود “resistance” یا “different” که می‌شود “difference”.
باید دقت کرد که برخی واژه‌ها با “-ance” و برخی با “-ence” ترکیب می‌شوند و این تصمیم بر اساس قواعد و استثناهای خاص خود است.