در زبان انگلیسی، فعل‌ها در زمان حال ساده برای سوم شخص مفرد (he, she, it) یک “s” یا “es” در انتها می‌گیرند. این درحالیست که فعل های ساده به حالت اصلی فعل بدون هیچ افزودنی به آن گفته می‌شود. اما این سوال ایجاد می شود که چه زمانی فعل s یا es می گیرد!
چه زمانی فعل s یا es می گیرد:
در زبان انگلیسی، فعل‌ها در زمان حال ساده برای سوم شخص مفرد (he, she, it) یک “s” یا “es” در انتها می‌گیرند. به این تغییر در فعل، “سوم شخص مفرد حال ساده” یا “third person singular simple present” گفته می‌شود.
فعل ساده: به حالت اصلی فعل بدون هیچ افزودنی به آن گفته می‌شود. این فعل برای زمان حال ساده استفاده می‌شود به جز برای سوم شخص مفرد.
مثال: I/you/we/they play football.
فعل با “s”: برای بیشتر فعل‌ها، فقط یک “s” به انتهای فعل اضافه می‌شود وقتی که فاعل سوم شخص مفرد باشد.
مثال: He/she/it plays football.
فعل با “es”: برای فعل‌هایی که با حروف صدادار نمی‌پایانند (مانند: do, go, watch)، “es” به انتهای آن‌ها اضافه می‌شود وقتی فاعل سوم شخص مفرد است.
مثال: He/she/it goes to school.
مثال: She watches TV.
نکته‌های مهم:
فعل‌هایی که با “y” پایان می‌یابند و قبل از “y” یک حرف بی‌صدا باشد (مانند “cry” یا “try”)، وقتی فاعل سوم شخص مفرد باشد، “y” به “ies” تغییر می‌کند.
مثال: He cries when he’s sad.
مثال: She tries her best.
اما اگر قبل از “y” یک حرف صدادار باشد (مانند “play” یا “say”)، فقط “s” به انتها اضافه می‌شود.
مثال: He plays guitar.
مثال: She says hello.
مشخصات فعل ساده:
فعل ساده (base form) در زبان انگلیسی به حالت اصلی فعل بدون هیچ افزودنی به آن گفته می‌شود. مشخصات اصلی فعل ساده به شرح زیر است:
حالت اصلی: فعل ساده نشان‌دهنده حالت پایه یا اصلی فعل است و هیچ پسوندی به آن افزوده نشده‌است.
مثال: go, eat, have, do, be
استفاده در جمله: فعل ساده غالباً در جملات زمان حال ساده برای فاعل‌های به جز سوم شخص مفرد استفاده می‌شود.
مثال: I/you/we/they play football.
استفاده با مدال‌ها: فعل ساده همچنین پس از مدال‌هایی مانند can, must, should, will, would استفاده می‌شود.
مثال: She can play the piano.
مثال: They should go home.
استفاده در ساختارهای بی‌فعلی: فعل ساده در برخی ساختارهای بی‌فعلی نیز استفاده می‌شود.
مثال: To be or not to be.
مثال: To go there is a good idea.
فرم‌های غیر منظم: بعضی از افعال در زبان انگلیسی غیرمنظم هستند و فعل ساده آن‌ها می‌تواند با فرم‌های مختلف گذشته (past simple) یا شکل ماضی بعید (past participle) تغییر پیدا کند.
مثال: go (فعل ساده) – went (گذشته ساده) – gone (ماضی بعید)
چه زمانی فعل s یا es می گیرد:
در زبان انگلیسی، وقتی فعل در زمان حال ساده با سوم شخص مفرد (he, she, it) به کار می‌رود، “s” یا “es” به انتهای فعل اضافه می‌شود. قواعدی که تعیین می‌کند که چه زمانی “s” و چه زمانی “es” استفاده شود به شرح زیر است:
فعل + s: در اکثر فعل‌ها فقط “s” به انتها اضافه می‌شود.
مثال: play → plays
مثال: watch → watches
(توجه داشته باشید که در اینجا تنها “s” اضافه شده‌است، اما به نظر “es” می‌آید زیرا “ch” پیش از “s” قرار دارد)
فعل + es: اگر فعل به حروف ch, sh, s, x, یا z پایان یابد، “es” به انتهای آن اضافه می‌شود.
مثال: wash → washes
مثال: fix → fixes
مثال: pass → passes
مثال: buzz → buzzes
فعل‌های پایان یافته به “y”: اگر فعل به یک “y” پایان یابد و قبل از “y” یک حرف بی‌صدا وجود داشته باشد، “y” به “ies” تغییر می‌کند. اما اگر قبل از “y” یک حرف صدادار وجود داشته باشد، فقط “s” اضافه می‌شود.
مثال (حرف بی‌صدا + y): cry → cries
مثال (حرف صدادار + y): play → plays
استثناها و فعل‌های غیر منظم: برخی فعل‌ها تغییرات خاص یا استثنایی دارند، یا ممکن است تغییر نکنند. مثلاً فعل “have” در سوم شخص مفرد به “has” تغییر می‌کند.
| نوع فعل | توضيح | مثال |
|---|---|---|
| فعل ساده (Base Form) | حالت اصلي فعل بدون هيچ افزودني | play, watch, cry |
| فعل با “s” | فعل در زمان حال ساده با سوم شخص مفرد به جز فعل‌هايي که با ch, sh, s, x, يا z پايان يابد يا با يک حرف بي‌صدا قبل از “y” | plays, says |
| فعل با “es” | فعل در زمان حال ساده با سوم شخص مفرد اگر فعل به ch, sh, s, x, يا z پايان يابد يا اگر با يک حرف بي‌صدا قبل از “y” پايان يابد | watches, passes, cries |
استثناهای استفاده از فعل ساده، s دار و es دار:
در استفاده از فعل‌ها در زمان حال ساده با سوم شخص مفرد (he, she, it)، برخی استثناها ویژگی‌ها وجود دارد. در زیر برخی از این استثناها و ویژگی‌ها آورده شده است:
فعل‌های پایان یافته به “y”: اگر قبل از “y” یک حرف بی‌صدا باشد، “y” به “ies” تغییر می‌کند. اما اگر قبل از “y” یک حرف صدادار باشد، فقط “s” اضافه می‌شود.
مثال: cry → cries
مثال: play → plays
فعل‌های پایان یافته به “o”: برخی فعل‌هایی که با “o” ختم می‌شوند، با افزودن “es” جمع بسته می‌شوند، در حالی که برخی دیگر فقط با “s” جمع می‌بندند.
مثال: go → goes
مثال: do → does
اما: video → videos
(فعل نیست اما به عنوان مثال نوع اسم آورده شده است)
فعل‌های غیرقاعدی: برخی فعل‌ها در زمان حال ساده با سوم شخص مفرد تغییر غیرقاعدی می‌کنند.
مثال: have → has
اما: are → is
(وقتی با سوم شخص مفرد مانند “he/she/it” استفاده می‌شود)
فعل‌هایی با پایان‌های خاص: فعل‌هایی که با ch, sh, s, x, یا z ختم می‌شوند، معمولاً با “es” جمع می‌بندند.
مثال: watch → watches
مثال: fix → fixes
بعضی فعل‌ها تغییر نمی‌کنند: فعل “put” هم در زمان حال و هم در گذشته هیچ تغییری نمی‌کند، حتی با سوم شخص مفرد.