“Adjective Clause”، که با نام “Relative Clause” نیز شناخته می‌شود، یک جمله‌ی وابسته است که به یک اسم یا ضمیر ارجاع می‌دهد و اطلاعات اضافی در مورد آن ارائه می‌دهد. به منظور استفاده از قرار دادن این جملات وابسته در جمله، نیاز به رعایت گرامر ویژه وجود دارد که در زیر به ان پرداخته شده است.
adjective clause گرامر:
“Adjective Clause”، که گاهی با نام “Relative Clause” نیز شناخته می‌شود، یک جمله‌ی وابسته است که به یک اسم یا ضمیر ارجاع می‌دهد و اطلاعات اضافی در مورد آن ارائه می‌دهد. هدف اصلی Adjective Clause ارائه اطلاعات بیشتر در مورد اسم یا ضمیر مورد نظر در جمله اصلی است.
Adjective Clause ها معمولاً با ضمایر نسبی مانند “who”, “whom”, “whose”, “which”, و “that” شروع می‌شوند. این ضمایر نسبی به ما این امکان را می‌دهند که دو جمله‌ی جداگانه را به یکدیگر وصل کنیم.
مثال‌هایی از Adjective Clause:
The woman who is standing there is my aunt.
“who is standing there” یک Adjective Clause است که اطلاعاتی در مورد “The woman” ارائه می‌دهد.
This is the book that I told you about.
“that I told you about” یک Adjective Clause است که اطلاعاتی در مورد “the book” ارائه می‌دهد.
The man whose car is red is a friend of mine.
“whose car is red” یک Adjective Clause است که اطلاعاتی در مورد “The man” ارائه می‌دهد.
نکته: همانطور که می‌بینید، Adjective Clause می‌تواند به معنای “معرف” (مثل موارد بالا) یا “غیرمعرف” باشد. در جملات معرف، غالباً از “that” برای انسان‌ها و اشیاء استفاده می‌شود. در جملات غیرمعرف، بسته به موضوع (انسان یا شیء) از “who”, “whom”, “whose”, یا “which” استفاده می‌کنیم.
معرفی adjective clause ها و انواع انان:
Adjective clauses (یا relative clauses) بر اساس ضمایر نسبی‌ای که با آنها شروع می‌شوند و نقش آنها در جمله، دسته‌بندی می‌شوند. در اینجا، انواع مختلف آنها و کاربردهای آنها را بررسی می‌کنیم:
Who
استراکچر: به انسان‌ها ارجاع دارد.
مثال: The girl who is wearing a red dress is my sister.
توضیح: در این مثال، “who is wearing a red dress” اطلاعات بیشتری در مورد “The girl” ارائه می‌دهد.
Whom
استراکچر: برای اشاره به انسان‌ها به عنوان مفعول استفاده می‌شود.
مثال: The lady whom you met at the party is my aunt.
توضیح: در اینجا، “whom you met at the party” مرتبط با “The lady” است.
Whose
استراکچر: برای نشان‌دادن مالکیت استفاده می‌شود.
مثال: The boy whose bike is blue is my friend.
توضیح: “whose bike is blue” اطلاعاتی در مورد “The boy” و دوچرخه‌اش ارائه می‌دهد.
Which
استراکچر: به اشیاء (و گاهی حیوانات) ارجاع دارد.
مثال: The book which is on the table is mine.
توضیح: “which is on the table” اطلاعاتی در مورد مکان کتاب ارائه می‌دهد.
That
استراکچر: می‌تواند به هم‌چنین به انسان‌ها و اشیاء ارجاع دهد، اغلب در جملات معرف به کار می‌رود.
مثال: The car that is parked outside belongs to Mr. Smith.
توضیح: “that is parked outside” مشخص می‌کند که کدام اتومبیل متعلق به آقای اسمیت است.
Where
استراکچر: مکان‌ها را نشان می‌دهد.
مثال: The house where I grew up is down the street.
توضیح: “where I grew up” اطلاعاتی در مورد خانه‌ای که در آن بزرگ شده‌ام را ارائه می‌دهد.
When
استراکچر: زمان‌ها را نشان می‌دهد.
مثال: The year when I graduated was 2010.
توضیح: “when I graduated” مشخص می‌کند که در کدام سال فارغ‌التحصیل شده‌ام.
به طور کلی، adjective clauses به ما این امکان را می‌دهند که اطلاعات بیشتری را در یک جمله ارائه دهیم، بدون اینکه نیاز به ساخت جملات جداگانه داشته باشیم.
| ضمير نسبي | استراکچر | مثال |
|---|---|---|
| Who | براي انسان‌ها | The girl who is wearing a red dress is my sister. |
| Whom | براي انسان‌ها به عنوان مفعول | The lady whom you met at the party is my aunt. |
| Whose | براي نشان‌دادن مالکيت | The boy whose bike is blue is my friend. |
| Which | براي اشياء و گاهي حيوانات | The book which is on the table is mine. |
| That | براي هم انسان‌ها و اشياء | The car that is parked outside belongs to Mr. Smith. |
| Where | براي مکان‌ها | The house where I grew up is down the street. |
| When | براي زمان‌ها | The year when I graduated was 2010. |
استثناهای استفاده از adjective clause در گرامر:
Adjective clauses (یا relative clauses) برخی استثناها و نکات خاص در گرامر انگلیسی دارند. برخی از این استثناها و نکات عبارت‌اند از:
حذف ضمیر نسبی: زمانی که ضمیر نسبی به عنوان موضوع عمل کند (نه مفعول)، معمولاً می‌توان آن را حذف کرد.
مثال: The man (who) I saw yesterday is my uncle.
“Whom” vs. “Who”: در مکالمات روزمره، بسیاری از افراد به جای “whom” از “who” به عنوان مفعول استفاده می‌کنند.
مثال: The person who/whom you talked to is my friend.
استفاده از “That” به جای “Which” یا “Who”: در زبان محاوره‌ای، اغلب “that” را به جای “which” یا “who” در جملات معرف استفاده می‌کنند.
مثال: The car that/which is parked outside is mine.
حذف “that”: در بسیاری از موارد، می‌توان “that” را حذف کرد، به ویژه زمانی که به عنوان مفعول عمل می‌کند.
مثال: The book (that) she bought is interesting.
“Whose” برای اشیاء: گرچه “whose” عمدتاً برای نشان دادن مالکیت انسان‌ها استفاده می‌شود، اما گاهی اوقات برای اشیاء نیز استفاده می‌شود.
مثال: I visited a town whose streets were narrow.
“Where” و “When” در غیر مکان‌ها و زمان‌ها: در برخی موارد، “where” و “when” در موقعیت‌های غیر از مکان و زمان استفاده می‌شوند.
مثال: That’s the reason where/why I decided to leave.
استفاده از ضمیر‌ها با اسم‌های مخصوص: وقتی با اسم‌های مخصوص (نام‌های خاص) سروکار داریم، معمولاً از “that” به جای “who” یا “which” استفاده می‌کنیم.
مثال: The movie Titanic that won many awards is one of my favorites.