modals of deduction یا حالت های استنتاجی هستند. وقتی که از حالت‌های استنتاجی برای بیان استنتاج‌های ما در مورد وضعیت‌ها یا اتفاقات استفاده می‌کنیم، در واقع به معنی واقعی کلمه، مطمئن نیستیم، اما بر اساس اطلاعات موجود یک حدس یا استنتاج می‌زنیم. گرامر modals of deduction شامل کلماتی همچون must، could، might و شکل های منفی انان است.
گرامر modals of deduction:
Modals of Deduction یا حالت‌های استنتاجی در زبان انگلیسی، حالت‌هایی هستند که برای بیان یک استنتاج، قطعیت، احتمال یا تصور در مورد یک واقعه یا اتفاق استفاده می‌شوند. این حالت‌ها می‌توانند در مورد گذشته، حال یا آینده استفاده شوند.
Must – استفاده از “must” برای بیان قطعیت نسبی:
مثال: She must be at home.
(او حتماً در خانه است)
مثال گذشته: She must have seen the movie.
(او حتماً فیلم را دیده است)
Can’t/Couldn’t – استفاده از “can’t” یا “couldn’t” برای بیان یک استنتاج منفی یا اینکه چیزی احتمالاً درست نیست:
مثال: He can’t be at work; it’s his day off.
(او نمی‌تواند در محل کار باشد؛ امروز روز تعطیل او است)
مثال گذشته: She can’t have met John; he’s been away all week.
(او نمی‌توانسته با جان ملاقات کرده باشد؛ او تمام هفته نبوده است)
Might/May/Could – استفاده از این حالت‌ها برای بیان یک احتمال یا احتمالات مختلف:
مثال: She might be at the library.
(او ممکن است در کتابخانه باشد)
مثال گذشته: He might have taken the wrong train.
(او ممکن است قطار اشتباه را سوار شده باشد)
Should – استفاده از “should” برای بیان چیزی که انتظار می‌رود یا طبیعی است که اتفاق بیافتد:
مثال: They should be here by now.
(آنها تا حالا باید اینجا بوده باشند)
وقتی که از حالت‌های استنتاجی برای بیان استنتاج‌های ما در مورد وضعیت‌ها یا اتفاقات استفاده می‌کنیم، در واقع به معنی واقعی کلمه، مطمئن نیستیم، اما بر اساس اطلاعات موجود یک حدس یا استنتاج می‌زنیم.
گرامر در جملات modals of deduction :
“Modals of Deduction” در زبان انگلیسی برای بیان استنتاج‌ها، احتمالات، و قطعیت‌ها به کار می‌روند. در اینجا به مرور چندین حالت استنتاجی و نحوه استفاده آنها در جملات می‌پردازیم:
Must:
برای بیان یک استنتاج قوی یا اطمینان نسبی از چیزی استفاده می‌شود.
مثال: He must be tired.
(او حتماً خسته است)
Can’t (Cannot):
وقتی مطمئن هستیم که چیزی درست نیست، از این حالت استفاده می‌کنیم.
مثال: She can’t be at the office; I just saw her at the park.
(او نمی‌تواند در دفتر باشد؛ من تازه او را در پارک دیدم)
Might, May, Could:
وقتی که مطمئن نیستیم، اما فکر می‌کنیم چیزی احتمالاً درست است، از این حالت‌ها استفاده می‌کنیم.
مثال: She might be at the cinema.
(او ممکن است در سینما باشد)
مثال: They could be traveling.
(آنها ممکن است در حال سفر باشند)
مثال: It may rain later.
(ممکن است بعداً باران ببارد)
Should:
برای بیان چیزی که انتظار می‌رود یا طبیعی است که اتفاق بیافتد.
مثال: She should be home by now.
(او تا حالا باید در خانه باشد)
Must have, Can’t have:
برای استنتاج‌ها در مورد اتفاقاتی که در گذشته رخ داده‌اند.
مثال: He must have forgotten about the meeting.
(او حتماً فراموش کرده است که ملاقات دارد)
مثال: She can’t have missed the train; she left very early.
(او نمی‌توانسته قطار را از دست بدهد؛ او خیلی زود رفته است)
Might have, May have, Could have:
برای بیان احتمال یا استنتاج‌های نسبتاً ضعیف‌تر در مورد اتفاقات گذشته.
مثال: She might have lost her keys.
(او ممکن است کلیدهایش را گم کرده باشد)
مثال: They may have arrived already.
(آنها ممکن است تا حالا رسیده باشند)
مثال: He could have taken a different route.
(او ممکن است یک مسیر متفاوت انتخاب کرده باشد)
با استفاده از این حالت‌ها، می‌توانیم به مخاطب نشان دهیم که چقدر از استنتاج یا حدس خود مطمئن هستیم.
| مدال | معني | مثال |
|---|---|---|
| Must | تقريباً مطمئن بودن | He must be at home. (او حتماً در خانه است.) |
| Can’t | مطمئن بودن در مورد عدم چيزي | She can’t be at the office. (او حتماً در دفتر نيست.) |
| Could | احتمال وجود دارد | They could be on vacation. (احتمال دارد آنها در تعطيلات باشند.) |
| May / Might | احتمال وجود دارد (کمتر از “Could”) | She might be at the library. (احتمال دارد او در کتابخانه باشد.) |
نکات مهم در ارتباط با استفاده از modals of deduction:
مدال‌های استنباط در زبان انگلیسی برای بیان احتمال، قطعیت یا عدم قطعیت در مورد یک وضعیت یا رویداد استفاده می‌شوند. در زیر به برخی نکات مهم در مورد استفاده از آنها اشاره می‌شود:
تفاوت میان قطعیت و احتمال:
Must: برای بیان یک قطعیت استفاده می‌شود، اما همچنان یک استنباط است و 100٪ قطعیت ندارد. به عنوان مثال:
“She must be at home”
(او حتماً در خانه است)
Might, Could, May: برای بیان احتمال یا عدم قطعیت استفاده می‌شوند.
عدم قطعیت:
Can’t: وقتی مطمئن هستیم که چیزی نمی‌تواند صحیح باشد، از “can’t” استفاده می‌کنیم.
زمان گذشته:
برای بیان استنباط در زمان گذشته، می‌توان از ترکیباتی مانند “must have + past participle” یا “might have + past participle” استفاده کرد. به عنوان مثال:
“He must have forgotten the meeting.”
تفاوت میان “Must” و “Have to”:
در مواردی، “must” و “have to” هر دو می‌توانند برای بیان الزام استفاده شوند. اما “must” بیشتر برای الزام‌های شخصی یا نظرات قوی استفاده می‌شود، در حالی که “have to” معمولاً برای الزام‌های خارجی استفاده می‌شود.
استفاده در سوالات:
برای پرسش در مورد استنباط، می‌توان از ساختارهایی مانند “Could she be…?” یا “Might he have…?” استفاده کرد.
تفاوت میان “Might” و “May”:
در بسیاری از موارد، “might” و “may” به طور قابل تبادل با یکدیگر استفاده می‌شوند، اما بطور کلی “might” کمی غیررسمی‌تر و کمتر قطعی است.